Merhaba hocam önceden gecirdigim travma sonucu cezaevinde ağlarken aynada kendime baktım alt dudağımın büyük olduğunu farkettim ve çıktığımda arkadaşlarımla uyuşturucu kullandım o an bana kötü kötü baktılar bende herhalde dudağımın kötülüğüne bakıyorlar sanıp ordan ayrıldım ondan sonra kendimi eve kapadım aynalarda kendimi cirkinlestirdim dizilerdeki insanlara baktım rahat tavırlarına ben sokağa çıkamaz hale geldim ne yüzüme bakıyorum ne kendime ve o düşünce 2 sene önceydi ve hala devam ediyo hocam ne gidip birine anlatabildim nede nasıl bir tedavi gorucemi bilmediğim için hiçbişe yapamadım ve beynim yoruldu şimdi insanların hepsinin aynı olduğu hareketlerini düşüncelerini düşünür hale geldim kafam hicbirzaman rahat değil ve benim davranışlarimda bozukluk oldu hal ve hareketlerimde davranışlarimda bozukluk aşırı derecede kendim olmaktan çıktım ne bir insanla konuşma tanışmaya girebiliyorum nede kendim rahat olabiliyorum beni birinin anlaması yüzünün güler yüzlü rahat bir birey olması içimdeki çocukluğu yaşamak istiyorum kendim olmak çalışıp hayat kurmak istiyorum ama bu beynimdeki aşırı derecede düşünce ve umutsuzluk herşeyin sıradan aynı devam etme şekli beni öfke patlaması sonucu intihara teşvik ediyor ne yapmalıyım hocam umarım anlatabilmisimdir ilginiz için tesekkurler
Ahmet bey daha ayrıntılı muayene ve görüşme yapmak gerekir. Mutlaka bir psikiyatri hekimine gitmenizi öneririm.