hocam merhaba 2 yaşında bir erkek çoçuğu annesiyim doğuştan gelen böbrek rahatsızlığı nedeniyle ilaçlar ameliyatlar kontroller hastane oratamında çok sık bulunduk en son geçirdiği ameliyat sonra kendini ifade edebilecek cümle kuramaz durumdayken sıçrayarak kapı telefon seslerinden irkildiğini farkettim içine kapanık durgun bir bebeklik geçirdik sürekli devam eden her gece kullanılması gereken ilaçlar sona erdiğinde tedavi süresi uzadığı vakitte sosyalleşmesi için ebeveynli oyun grubuna yazıldık o dönemde sesler konuşundaki süreç YÖK olmuş kendine güveni gelmiş herşey yolunda giderken babasıyla tartıştığımız bir günden sonra yeniden seslerden korkar oldu daha sık vE her sesden korktuğunu gün içinde en az 6 kere dile getiriyor karanlıktan korkuyor tırnak kesmekten korkuyor kapı telefon korna üst kattan sandalye sesi çekmecenin çıkardığı sesden dahi korktuğunu gün içerisinde devamlı en dile getirmeye başladı üstteki daireden bir matkap sesi geldiği bir gün kucağımdaydı o sırada kaçmak için bir yer arayışı içinde gözleri yerinden çıkmış kaygısını ifade etmekte o duruma çok üZüldüm çünkü sakinleştirmeye çalışıyorum ama o sanki aklını yitirecekmiş gbi göZlerini yerinden çıkarmış kimsenin ona yardım edemiyceği korkusuyla bakıyordu bu durumu aşabilmek için nasıl bir yol izlememiz gerekir şimdiden vereceğiniz bilgi için teşekkürler bir anne baba olarak girişken ürkek olmayan elli ağzında çekingen olmayan korkularını yenmek için nasıl yardımcı olmamız gerekir
Merhaba Gülşah Hanım İlk olarak ilginiz ve sorunuz için teşekkür etmek, ikinci olarak da geçmiş olsun demek isterim. Anlattıklarınızdan anladığım kadarıyla ailece oldukça travmatik süreçler yaşamışsınız. Oğlunuzun mizaç özelliği olarak da daha sessiz, yeniliklerden ve değişimlerden rahatsız olan bir bebek olabileceği anlaşılıyor. Bebeklik ve erken çocukluk çağı korkularında ve kaygılı mizaca sahip çocuklarda ilk müdahalelerden biri ebeveyn- bebek ilişkisini geliştirebilmek, kaygıları azaltmak ve sosyalleşmeyi sağlamak için oyun gruplarıdır. Bu bakımdan doğru bir yaklaşımda bulunduğunuzu belirtmek isterim. Korkuları azaltabilmek için evde yapabilecekleriniz içerisinde korkulan nesne ya da uyaranı oyun haline getirmektir. Örneğin sizin ya da babasının onun önünde tırnağını kesmesi, hatta, tırnak makasını (kısa bir süre ve oyun amacıyla) kontrollü bir şekilde tutturması iyi olabilir. Bir kere tırnak makasının ve tırnak kesmenin tehlikeli olmadığını kavradığında, kendi tırnaklarının kesilmesi konusunda da rahatlayacaktır. Benzeri alıştırmaları oyuncak telefon, oyuncak korna, oyuncak matkap gibi korktuğu nesnelerle de tekrarlayabilirsiniz. Oyuncaklara alıştıktan sonra, telefonun melodisini beraberce değiştirmek, oyun için arabanızın kornasını bir kaç kez çalmasına izin vermek, gerekirse evde/ komşudaki bir elektrikli matkabı ilk önce uzaktan göstermek, sonra karşısında çalıştırıp, çıkan sesin tehlikeli olmadığını göstermek gibi etkinlikler korkularını azaltacaktır. Akılda tutulması gereken, yeni bir uyaran ya da nesnenin tehlikesiz olduğuna ikna olmak için en az on defa görülmesi/ denenmesi gerektiğidir. Karanlık korkuları için gündüz oynanacak körebe veya elimde ne var gibi oyunların ardından, akşamları, henüz tam olarak karanlık değilken, odadaki ışığı açıp kapayarak oyunlar oynamak, gerekirse bir iki dakika ışığı kapatıp karanlıkta beraber oturmak ardından ışığı açmak ve değişen bir şey ya da bir tehlike olmadığını göstermek işe yarayabilir. Bu etkinlikler işe yaramadığı ve/ veya korkuları şiddetlendiği takdirde en yakınınızdaki Çocuk Psikiyatristine ve/ veya terapistine başvurmanız iyi olabilir. Verdiğim bilgilerin yeterli olduğunu umar, ilginiz için tekrar teşekkür ederim. Saygılarımla
Sayın hocam verdiğiniz her bir bilgi bize ayrıdığınız vakit için çok teşekkür ederim bilgilendirip aydınlattığınız İçin ayrıca teşekkür ederim başarılarınızın devamını temenni ediyorum saygılar.
Estağfurullah Gülşah Hanım. Verdiğim bilgilerin yeterli olduğuna sevindim. İlginiz için ben teşekkür ederim. Saygılarımla