Hocam merhaba, 33 yaşındayım. normal şartlarda hassas olduğum kadar güçlü olduğumu düşünürdüm. herkesin yardımına koşar, sorunlara elimden geldiği kadar yardımcı olmaya çalışırım. geçen yıl babamı kaybettim aile bağlarımız çok kuvvetli olmasına rağmen, kaybetmeden önce 'babama birşey olabileceğini düşünemiyorum bile, yaşayamam ben onsuz' derken ölümü çok rahat karşıladım. o yüzden bu durumla da ilişkilendiremiyorum ancak son 1-2 ay içerisinde büyük/küçük herşeyi kafama takar oldum. her dakika başıma gelmesini beklediğim bir tehlike öncesi ruh halindeyim sanki, sürekil tedirginim, iç organlarım yer değiştiriyor sanki sıkılmaktan. Mutlu olamıyorum, küçücük bir şeye çabuk sinirleniyorum. Etrafımda insanların mutluluğunu huzurunu fazla önemsiyorum. mükemmeliyetçilik kaygım var. iş yerinde bir işi başaramayacaksam stres oluyorum hemen. çabuk kırılıyorum ve zaman zaman istemdışı bir kıyaslama ile kendimde eksiklik duygusu hissettiğim oluyor. Çalışmama rağmen okuldan ve kitaplardan kopmazdım, yabancı dil öğrenmeye çalışırdım. Hayatımın her anına anlam yüklerdim . Şimdiyse resmen boşluktayım. Söz konusu olan herşeyi yapsam da olur yapmasam da olur sanki...Nasıl geçirebilirim, ya da bunun adı nedir?
Bu durum anksiyete gibi görünüyor. Muhtemelen bastırılmış bazı sorunlar veya çözümlenmemiş iç çatışmaların tezahürü olabilir. Yaşamınızı anlamsız bulmak, hayal kırıklıkları, anlaşılamamak, haksızlığa uğramak, eski tatsız anılar, travmalar... Psikoterapi görmenizi önerebilirim.