DIRENÇLI DEPRESYON
Hocam Merhabalar🙏🏻 Ben 7 sene önce majör depresyon ve yaygın anksiyete bozukluğu tanısı aldım hayatımı devam ettiremeyeceğim kadar ağırdı 300 mg Efexor ile tamamen iyileştim 5 sene kullandım sonra bırakmaya karar verdim doktor kontrolünde 225 e düştüm bir şey olmadı 4 ay devam ettim yine doktor kontrolünde 150 ye düşer düşmez 3. gün uyuyamama diken üstünde olma canlı rüyalar çıldıracakmış hissi titremeler bir hafta zor dayandım hemen doktoruma gittim dozu tekrar 225 yaptı düzelme yok 300 yaptı düzelme yok 375 yaptı yine düzelme yok sırayla abizol, rexapin, remeron eklendi yine hiçbir düzelme olmadı. Doktor efexoru kesip anafranil başladı 225 e kadar çıktı yanına abizol ekledi yine bir düzelme olmadı citoles ekledi en yüksek dozda yine etki etmedi duxet 120 ekledi yine etki etmedi. Bu sefer anafranili bıraktırıp efexore döndü 375 e kadar çıkıp yanına 400 mg lamictal ve zeldox 40 mg ekledi yine etki etmedi. En son bir profesöre gittim sistemden baktı bana gelseydin de benim uygulayacağım tedavilerin hepsi yapılmış ya ekt ya da damardan ketamin yapalım dedi. Kabul etmedim. Peki o zaman efexor 375 lamictal 400 ludiomil 75 le devam et dedi gönderdi. Benzodiazepinler bile o an uyutsa da sabah kalkıyorum aynı sıkıntılar. Bu arada bu sürecim devam ederken psikoterapi de aldım. 2 senedir bu süreçte ızdırap çektm hala da çekiyorum.Banyo yapmak bile bana çok zor geliyor. Galiba artık iyileşmeyi de bıraktım yaşamak istemiyorum. Gerçekten benim için hiç mi umut yok hocam? Ben hayatımı bu lanetle geçirmek zorunda mıyım? Size sorularım şunlar: 1. Bana bu kadar iyi gelen %100 etki eden ilaç bırakma aşamasında yoksunluk belirtilerine karşı tekrar alınca neden etkisini yitirdi? 2.KETAMİN hakkında ne düşünüyorsunuz? 3.Ekt hakkinda ne düşünüyorsunuz? 4. Bana son düzenlenen tedavi hakkında ne düşünüyorsunuz? 5. Ekt ya da ketamin almadım ilaçlara etki etmese de devam ettim diyelim. Bu depresyon ve anksiyete hali ömür boyu sürer mi?🙏🏻
Çok ilgimi çeken bir soru sordunuz. Çözümsüz bir vaka gibi görünüyorsunuz; benim de haz aldığım durum sizin gibi çözümsüz görünen vakaları iyileştirmektir. Ketaminden uzak durun; bazı şarlatanların kullandığını görüyorum, ama tam diploması yırtılacak tipte insanlar. Sizin tedavinize eklenen ilaçlara bakıp elimde olmadan güldüm. Lamictal eklemek nedir ya? Hadi sizi inandırdı; gelip bana anlatsa ya şu profesör lamictal eklemekteki rasyoneli...O zeldox nedir?...Citoles, duxet, remeron eklenirken verilmiş sadakanız varmış da serotonerjik sendrom ile ebediyete intikal etmemişsiniz. Bence şansınızı çok zorlamayın bu cahil cengaverlerle. "Hasta tam iyileşecekken vadesi doldu." derler; neden öldüğünüzü kimse anlamaz. Ben tedavinize talibim; ben bir farmakoterapi sihirbazıyım; arayın görüşelim.
Dediğiniz ilaçlara kademe kademe çıkıldı Hocam yine mi yanlış?🙏🏻 Keşke her doktor sizin gibi olsa ve kendimizi kayitsız şartsız emanet edebilsek. Daha 27 yaşındayım hocam. Çok başarılı olmama rağmen ilacı bırakma aşamasında sınava son 5 ay kala bu sıkıntılarla karşılaştım sınava bile gece xanax sabah ritalin alarak gittim sınavdayken tek düşüncem bir an önce sınavdan çıkmaktı. İstediğim sonuca çok yaklaşmışken elbette alamadım. Olsun bu benim elimde olan bir şey değildi. Önümde 2 sene var ben iyileseceğim ve yeniden istediğim başarıyı yakalayacağım dedim ama bu 2 senede o iyileşme hali hiç gerçekleşmedi hocam bu sene kpss sınavım var kaldı burda 9 ay ve bende %20 de olsa bir düzelme yok hem ailem hem ben maddi manevi çok yıprandık bu süreçte annemin hep iki gözü iki çeşme en son profesöre gittiğimde ağlamaktan içim dışıma çıkmıştı annem yalvardı nolur kızım için bir şey yapın diye. Ama nafile. Daha dün 3 poşet dolusu ilac kutusu attım. Doktor doktor gezip sürekli ilaç kullanıp elim boş dönmekten çok yoruldum. İnsanların iyileşmek senin elinde sen iyileşmek istemiyorsun demelerinden bunun alışverişle hayatıma birinin girmesiyle gezip tozmayla düzeleceğimi söyleyerek ilaçların tamamını bırakınca iyleşeceğimi dile getirip telkin etmelerinden çok bunaldım. Bir doktor bile yürüyüş yap geçer dedi. Kimse beni anlamıyor Hocam. Sevdiğim insandan kendimde bir ilerleme göremediğim için kendi isteğimle ayrıldım. Onun hayatını böyle biriyle paylaşmasını istemedim. Ben iyiyken her şey çok güzeldi oysa. Hep aklımda iyileşemedim sınavda istediğim başarıyı elde edemeyeceğim ve o çok istediğim kariyerim olmayacak, iyileşemediğim için evlenemeyeceğim zaten bu halimle kimse beni istemez, sürekli ilaç kullanmama rağmen kötü olduğum için ilaçlar hiçbir zaman hayatımdan çıkmayacak ve hiçbir zaman anne de olamayacağım düşünceleri var. Ben normalde tuttuğunu koparan her zorlukla mücadele eden ve kolay kolay pes etmeyen biriyim. Ama bu rahatsızlık beni alt etti. Mücadele edecek gücüm de umudum da kalmadı. Bazen keşke kanser olsaydım en azından iki seçeneğim olurdu ya yener kurtulurdum ya da ölür kurtulurdum diyorum. Sanki kendimi Allah tarafındam cezalandırılmış gibi hissediyorum hangi günahımın bedeli diyorum. İyi bir ailem olmasa bugüne kadar evde duran kullandığım ne kadar ilaç varsa hepsini içer kurtulurdum. Öyle çaresizim ki.Siteye de sizin sorulara verdiğiniz kendinden emin cevaplarınızı yakından takip edip ve size soru sormak için üye oldum ve hatta buraya üye olmadan önce size instagramdan bile yazdım. Siz cevap verince çok mutlu oldum. Gerçekten benim için umut var mı hocam?
Ben doktorluğuma çok güvenirim. İddialı olmayı seviyorum. Kimsenin iyileştiremediği bir hastayı iyileştirmek harika bir histir benim için. Umudunuzu kaybetmeyin Sema Hanım.
