Derealizasyon
Merhaba Hocam, Henüz 6 yaşımdayken 'ben' diye hitap ettiğimin kim olduğunu anlamakta zorlanmaya başladım. 9-10 yaşlarımda babamla yürürken bir anda ışığın değiştiğini ve bir nevi rüya haline geçtiğimi hissettim. Sonra bu durum kalıcı hale dönüştü. Sesleri, renkleri, geometrileri bir zamanlar algıladığımı hatırladığım gibi algılayamıyorum. Gerçek olduğunu hissedememe, rüya halinde yaşama, zaman algısını kaybetme benim yaşantımın bir parçası haline dönüştü. Sorun şu ki, ben bu duruma alıştım. Mutlu olmasam da bir şekilde hayatımı devam ettiriyorum, benim için bir hastalıktan ziyade kişisel farklılık gibi bir duruma dönüştü. Şu anda 36 yaşındayım, korktuğum şey derealizasyonun bir noktada ilerleyerek bende bir hastalık etkisi yaratması. Sizce bir uzmana görünmeli mi ve tedavi girişiminde bulunmalı mıyım, yoksa alışmasam da kabullendiğim bu durumu hayatımın bir parçası olarak sürdürmeli miyim? Özür dileyerek bunu soruyorum, çünkü tedavi girişiminin öyle ya da böyle alıştığım bir durumu kötü bir yöne doğru sürükleme ihtimalinden endişe ediyorum. Teşekkürler...
Psikiyatrik bozukluklarda tedaviye baslama ilkesi, problemin islevselligi bozup bozmamasi, aci ve izdirap verip vermemesidir. Eger bu yabancilasma durumu, sizin yasaminizi onemli derecede engellemiyor ve cok rahatsizlik vermiyorsa, giderek siliniyorsa, tedaviye girmeseniz de olur. Bu durum, daha kotu bir hasataligin baslangici gibi degildir, endise etmeyin. Muhtemelen cocuklugunuzda yasadiginiz bir hal (korku, algi bozuklugu, beynin bioelektrik degisimi, vs) sizde bu problemi baslatmis, sonradan giderek hafiflemis olmali...
