Çocukluktan gelen takinti

Merhaba hocam, 24 yaşındayım 1 yıllık evliyim ve üniv. ogrencisiyim. 5 yaşından beri icimde sürekli konuşan ve bana olumsuz telkin veren biri var. Duygu durumuma gore bazı zamanlar daha az konuşuyor bazı zamanlar daha fazla. Bu yaşıma kadar durumu çok umursamadim ama son 7- 8 aydir sesleri çok fazla duymaya başladım. 'Madem bu hayat kötü o zaman kendini öldür' ,' sen zaten kötü bir insansın' ' ne yaparsan yap başarılı olamayacaksin' ' insanlar çok kötü bu dünyada yaşanmaz' gibi şeyler söylüyor. Çoğu zaman onu dinlememeye calisiyor.3 ay önce kısa süren depresyona benzeyen birşey geçirdim yaklaşık 25 gün falan sürdü mecbur olmadıkça evden cikmadim. Geceleri ağlama krizleri geçirdim. Şuan dışarı çıkıyorum okula devam ediyorum ancak zihnim çok dağınık. Geleceğe dair bi umut beslemiyorum. Dünya hayatının kötü ve anlamsız olduğunu düşünüyorum. Tabiki Dini inancimdan dolayı kendimi asla öldürmem ama bu şekilde mutsuz yaşıyorum. Eskiden zevk aldığım tüm aktiviteler anlamsız geliyor. Çocukluğumdan beri takıntılı biriyim şöyle düşüncelerim vardi ' terliklerimi ters koyarsam annem babam ölür' , kaldırım taslarinin ortasına basarak yürüme.bunlar yaşım ilerledikçe yerini yeni takintilara bıraktı şimdi de insanlarla olan ilişkilerimi takıntılı hale getiriyorum. Onlarla yaşadığım kötü bir olayı zihnimde tekrar yaşıyorum, sürekli kavga ediyorum.Uzucu olaylar karşısında 'gülme' gibi tuhaf davranislarim da var kendime engel olamiyorum.uzayla ilgili takintilarim da var ' uzayin sonu nerede',' uzaya göre çok kucuguz,çok savunmasıziz' gibi takintilarim oluyor. Artık bu şekilde gergin ve mutsuz yaşıyorum. Psikologa da gittim öyleyse 'olumsuz dusunmeyin sizde' gibi bir tepki aldım. Şuan doktora gitmek istemiyorum. İyi bir doktora da verecek param yok. Durumu kendi kendime yenebilir miyim? Denedim ama olmadı belki yanlış şeyler deniyorumdur. Yardımlarınız için şimdiden teşekkürler.