Çıkmazdayım

20 yaşında bir kadınım. Çalışmıyorum uzaktan eğitim ile üniversite okuyorum. 6 yıldır süren bir ilişkim var. Yaklaşık iki haftadır karamsarlıkla uyanıyorum. Geleceğe dair öyle güzel öyle harika planlarım vardı ki ama sanki şimdi hepsi yalnızca abir hayalden ibaretmiş gibi geliyor. Geleceğe umutla bakamıyorum içim sıkılıyor. Sürekli ağlama hissim var bu zaten kendimi bildim bileli böyle küçük bir çocukken de böyleydi, aşırı duygusalım. Babam beni sever başımı okşardı ağlardım mutlu olurdum ağlardım. Şimdi biraz daha dizginlemeye çalışıyorum kendimi fakat bazen çok zorlayıcı dönemlerde altından kalkmam çok zor oluyor. Kızarak öfkemi dışa vurarak içime atmayarak üstesinden gelmeye çalışıyorum bu sefer de etrafımdakileri üzdüğüm için herşey daha kötü oluyor. Dışarı çıkıyorum kendimi biraz iyi hisseder gibi oluyorum ama eve geliyorum herşey aynı. Çıkmazdayım bir yol gösterin lütfen.