cevaplarsanız sevinirim

25 yaşındayım. hayattan insanlardan soğumama neden olan seyler oldu hayatımda aileme cok bağlı biriydim onlar için yapmadığım fedakarlık kalmadı şimdi öyle büyük bir nefret ve kin varki içimde ne ailem ne işim ne insanlar umrum değil. hepsinin her söylediği batıyo sanki. hiçbirine inanmıyorum güvenmiyorum odamdan işe. işten odama. en önemlisi de uykularım yok ve bu beni mahvediyo. sağlık sektöründeyim bende bazen doktor önerisiyle bazen arkadas önerisiyle bazende kafama göre :) bir sürü uyku hapı kullandım ama kafada sorun olunca hiçbir hap etki yapmıyor. sanki bir dağa cıksam bağırsam çığlık atsam herşey geçecek gibi. intihar düşüncelerim fazla fakat beceremiyorum denemeye bile korkuyorum..dısarıdaki insanlara karşı mükemmel bir polianda oyunum var. tanımadığım insanlara bile güleryüzlüyüm herkese yardım ederimde çare bulurum da kendi yarama merhemim yok. onlara güleryüz göstermek zorundayım die öğrettiler bu işe girerken böylece geldi gidiyor ama güleryüz göstermem onları sevdiğim anlamına gelmiyor dediğim gibi hocam içimde tüm insanlığa karşı büyük bir kin oldugu halde güleryüzüde eksik etmiyorum. kimseyi kırmam kıramam ama onlar beni paramparca eder. artık kötü bir kız olmak istiyorum ve de uyumak.................