Asosyallik depresyon

Merhaba hocam ben 27 yasindayim. Etrafımda pek fazla arkadaşım yok. 2 ya da 3 kişi var. Yeni insanlarla tanısmayı çok istiyorum lakin ben çok heyecanlı bir insanim. Konuşurken farkında olmadan heyecanlaniyorum. Yeni insanlarla tanisirken, daha doğrusu konuşurken gülerek konuşuyorum mutlu olduğum için, gerçekten samimiyim ve heyecanima da yenik düşüyorum her zaman kendimi düzgün ifade edemiyorum belki de bilmiyorum. İstiyorum ki arkadaşlarımı aradığım gibi, onlarla görüşmek istediğim gibi onlar da beni arasınlar benimle görüssünler beraber eğlenceli ve kaliteli zamanlar gecirelim. Ama kimse beni aramiyor. Kendimi çok yalnız hissediyorum. Sosyal medya da yazan yazana..yorumlar şu bu.. hepsi sahteymis gibi geliyor. Kimse bana menfaati olmadan içtenlikle yaklasmiyor. Ben menfaatlerim ugruna kimseyle gorusmedim bugune kadar. Hep samimiydim. Bu durum beni çok üzüyor. Sorun bende mi diye çok soruyorum kendime. Bilmiyorum. Bir de asosyal olduğumu söyleyen biri var. Neymiş efendim ben kimseyle görüşmuyor musum eve kapanmis bilgisayar basinda günlerimi geçiriyor musum da vs vs. Dışarda zamanimi geçirecek samimi arkadaşlar bulsam evde durur muydum hic. Bir de son zamanlarda cok gerginim. Herkesi kiriyorum istemeden. Cok uzuluyorum.Çok yalnızım yani kısaca anlatmak istediğim bu. Sevgiye ihtiyacım var belki de. Beni anlayan insanlara... sizce benim durumumda olan biri ne yapmalıdır şimdiden teşekkür ederim hocam