Pektus ekskavatum ve karinatum, toplumda en sık karşılaşılan konjenital göğüs duvarı deformiteleridir ve toplam görülme sıklığı yaklaşık 1/300'dür. Deformite doğumdan itibaren olmakla beraber, belirginleşip kozmetik bir sorun haline gelişi puberte yaşlarına tekabül eder. Hastalarda efor dispnesi, çarpıntı, çabuk yorulma gibi şikayetler yaygın olsa da restriktif solunum testi paterni veya kalp kapağı kapanma kusuru benzeri kardiyak bası belirtisi gibi objektif bulgular, hastaların sadece %2-3'lük kesiminde mevcuttur; yani majör düzeltme endikasyonu kozmetik şikayettir. 20.yy ortasından itibaren bu deformitelerin düzeltilmesi için, etkilenen bütün kartilajların rezeke edilip gereken vakalarda sternal osteotomi, bazılarında ise sternal ters çevirme gibi teknikler kullanılmıştır. Dr. Donald Nuss tarafından geliştirilen ve deformitenin bir metalik bar desteği ile düzeltilmesi esasına dayanan minimal invaziv metot, ilk defa 1998'de literatüre sokulmuş ve özellikle son on yılda dünya genelinde kabul görmüştür. Benzer mekanizma ile karinatum deformitesinin de düzeltilebileceğini savunan Dr. Horacio Abramson, 2005 yılında kendi adı ile anılacak tekniği literatüre kazandırmıştır. Minimal invaziv olmaları, düşük morbidite oranları, kısa yatış süresi ve çok başarılı kozmetik sonuçları olan bu yöntemler günümüzde artık pektus deformitelerinin tedavisinde altın standart olarak güvenle kullanılmaktadırlar.
ABSTRACT
Pectus excavatum and carinatum are the most common congenital chest wall deformities and its total rate of incidence is approximately 1/300. Although the deformity is congenital, it comes into focus and becomes a cosmetic problem in puberty. Even though effort dyspnea, tachycardia and getting exhausted quickly are common complaints, the objective findings such as restrictive respiration test pattern or cardiac valve closure anomaly as sign of cardiac compression are observed in only 2-3% of the patients. In other words, major improvement indication is a cosmetic complaint. Since mid-20th century all the affected cartilages are resected and techniques such as sternal inversion are used in some of the incidents and if necessary, sternal osteotomea is used in order to improve these deformities. Minimally invasive method, which is developed by Dr. Donald Nuss and based on the improvement of the deformity using a metallic bar support has taken its place in literature in 1998 and gained acceptance worldwide especially in the last ten years. Suggesting that carinatum deformity can also be improved by a similar mechanism, Dr. Horacio Abramson has contributed a technique which has been named after him to literature in 2005. Due to their minimally invasiveness, low morbidity rates, short hospitalization period and very successful cosmetic results, these techniques are used as the golden standard in pectus deformity treatment at the present.
