Erken boşalma; en sık erkek cinsel fonksiyon bozukluğu olarak görülmesine karşın halen bu durumu tam, net, kesin olarak tanımlayacak bir kabul görmüş kriter yoktur. Genellikle toplumun %20-30 unda olduğu düşünülür. Cinselliği açık konuşamayan toplumlarda daha yüksek oranlarda olduğu düşünülmektedir. İlk olarak 1943 yılında tanımlanmaya çalışılmış olsa da günümüzde bu durumu net anlatacak bir tanım ve süre miktarı bulunmamaktadır. Ama yapılan en büyük hata çoğu erkeğin kendini erken boşalma hastası olarak sınıflamasıdır. Halbuki orgazm süresi sadece kişinin kendisinden kaynaklanan bir durum değildir. Bunu etkileyecek çok faktör mevcuttur. Yediği yemekten, duygu durumundan, partnerden, duygusal bağından, ortamdan vb. birçok faktöre göre değişkenlik gösterir. Bu bağlamda benim naçizane yaptığım tanım: “Aynı cinsel partner ile tekrarlayan sık cinsel ilişkilerine rağmen, mantıklı bir süre sürdürülemeyen kontrolsüz boşalma eylemidir”. Bu tanımda da bahsettiğim üzere aynı cinsel partner ve tekrarlayan cinsel ilişkiler tanı koymak için çok önemli kriterlerdir.
Literatürlerde de son yıllarda erken boşalma için 4 ana alt başlık kabul görmüştür.
Yaşam boyu olan erken boşalma: İlk cinsel deneyimden beri olan erken boşalma tipidir. Tedavisinde psikoterapi ve medikal tedavi verilmelidir.
Kazanılmış erken boşalma: Cinsel yaşam başlamasından erken boşalma şikayetine kadar arada normal boşalma sürelerine sahip olan sonradan olan erken boşalma tipidir. Genellikle altta yatan ürolojik, endokrin ve psikolojik hastalıklara bağlıdır. Altta yatan hastalığın tedavisi çoğunlukla durumu çözer.
Doğal değişken erken boşalma: Bu tipte her ilişkide erken boşalma görülmez. Bazen görülür, bazen görülmez. Bir süre iyi gider sonra kötüleşir, sonra yeniden normale dönen tiptir. Genellikle normal olan cinsel yaşamın bir varyantıdır. Tedavide psikoterapi çok iyi gelmektedir.
Erken boşalma benzeri boşalma bozukluğu: Bu kişilerde boşalma zamanı normaldir. Ama bu kişiler kendilerini erken boşaldığını zannederler. Sosyal çevresi ve yanlış araştırma yapması bu kişileri bu hastalığa itmektedir. Psikoterapi genellikle durumu çözer.
