Ergenlik döneminde kaygı
Herhangi bir anksiyete bozukluğunun ortanca başlangıç yaşı 11'dir (Kessler ve ark., 2005; Rickwood ve Bradford, 2012).
Anksiyete bozukluklarının ortaya çıkışı yaşa göre değişir (James ve ark. 2015). Küçük çocuklar ayırt edilemez endişeler ve korkular ve birden fazla somatik semptom (örneğin kas gerginliği, baş ağrısı veya karın ağrısı) ve bazen davranışsal semptomlar (örneğin öfke patlamaları) ile ortaya çıkabilir.
Çocuk kaygı uyandıran durumlardan kaçınmaya çalıştığından, ikincisi karşıt olma-karşı gelme bozukluğu olarak yanlış teşhis edilebilir.
Sosyal fobi normalde ergenlikten sonra ortaya çıkar. Önceki araştırmalar, kaygısı olan ergenlerin, kaygıları için genellikle yeterli tedavi almayan, özellikle yetersiz hizmet alan bir popülasyon olduğunu (Kendall & Peterman, 2015) ve birçok sosyal fobi vakasının ilk olarak, başlangıcından 20 yıl sonra teşhis edildiğini göstermektedir (James ve ark., 2015). Normal, gelişimsel olarak uygun endişeleri, korkuları ve utangaçlığı anksiyete bozukluklarından ayırt etmek bu yaş grubundaki tanısal zorluklardan biridir. Ergenler genellikle okul performansı, sosyal yeterlilik ve sağlık sorunları ile ilgili endişe ve korkulara sahiptir. Tedavi edilmeyen anksiyete bozukluklarının nispeten kronik bir seyri vardır ve yetişkin çalışmaları, anksiyete bozukluklarının genellikle çocukluk veya ergenlik döneminde başladığını bulmuştur (Wenar ve Kerig, 2008). Anksiyete bozukluğu olan ergenler ayrıca kişilerarası, boş zaman ve akademik işlevsellikte bir dizi ciddi bozulma ile karşı karşıyadır (Kendall ve Peterman, 2015). Biyolojik, bilişsel, duygusal ve sosyal olgunluğun farklı yaş gruplarındaki heterojenliği ve bu noktada bir fikir birliği olmaması nedeniyle, yaş gruplarını işlevsel hale getirmek zor bir iştir.
