Diyabet hastalığı kan şekerinin yükselmesiyle seyreden vücutta birçok organ ve sistemin hasarlanmasına sebebiyet veren kronik bir hastalıktır. Hareketsiz yaşamın ve sağlıksız beslenmenin artmasıyla Türkiye’de ve Dünya’da görülme sıklığı artmıştır. Dünya sağlık örgütünün verilerine göre Dünya çapında 422 milyon Diyabet hastası mevcuttur. Diyabetin her yıl 1.5 milyon ölümden direk ya da dolaylı olarak sorumlu olduğu düşünülmektedir. Durum bu kadar ciddi iken biz ne kadar tanıyoruz diyabeti? Diyabet hastalarının yüze kaçı kontrol altında tutulabiliyor? Kaç diyabet hastası hastalığını kabullenmiş ve diyetine uyum sağlayabiliyor?
Tüm bu sorular diyabet tedavisinde kilit noktalar olarak karşımıza çıkıyor. Hastanın beslenme alışkanlıkları, tedavisinin hasta için uygun olup olmadığı, hastanin hayatında egzersizin olup olmadığı tedavinin en önemli basamaklarını oluşturuyor.
Bunların arasında en önemlisi de şüphesiz hastanın kilosu. Obez ya da fazla kilolu hastalarda diyabet yönetimi zorlaşıyor ve bu durum hastaya fazlaca ilaç tedavisi düzenlenmesi olarak geri dönüyor. Diyabete eşlik eden başka bir kronik hastalığı da varsa eğer hastanın alacağı ilaç sayısı ciddi oranda artıyor, motivasyonu düşüyor, ilaç etkileşimine maruz kalıyor, mide şikayetleri yaşayabiliyor, ilaçlarınn vücuda yan etkilerine maruz kalabiliyor .O yüzden mümkün olan en az ilacı kullanarak şekeri kontrol altına almanın yolunu hekimler öncelikle hastanın zayıflamasını önererek veriyor.
Diyabet hastalarında en kafa karıştırıcı durum da tam da burada ortaya çıkıyor. Kontrolsüz diyabete bağlı kan şeker yüksekliği, insülinin görece eksikliğine veya dokuların bu insüline direncine sebep oluyor, bu da kas dokusunda protein yapımını durdurup protein yıkımını arttıran bir mekanizmayı tetikliyor. Yani kısacası hasta zayıflıyor, çünkü kas dokusunu kaybediyor. Kollar ve bacaklar ince, gövdesi kalın bir hale geliyor. Kaldı ki göbek çevresi yağlanmasının diğer vücut bölgelerine oranla kalp damar hastalıkları ile yakından ilişkili olduğunu biliyoruz…Kilo kaybı başlarda hastalarımızı tartıda düşük kilo çıktıkları için sevindiriyor ama gerçekte olan yağ hücresi kaybı olmayıp, tam tersine vücut yağ depolarında artış oluyor ve maalesef gereken enerji kas dokuda proteinlerin parçalanması ile karşılanmaya çalışılıyor,sonuç olarak kas dokusunda ciddi kayıplar ortaya çıkıyor. Yani kişi kaslarını kaybediyor…
Bunun önüne geçmenin en önemli yolu kan şekerini olması gereken sınırlara çekebilmek. Şeker hastalığında kontrol sağlanır sağlanmaz vücutta insülin salınımı normale dönüyor ve dokular yeniden kandaki glukozu kullanabilmeye başlıyor , kas yıkımı duruyor. Kollardaki ve bacaklardaki, güçsüzlükler düzeliyor.
İşte bu yüzden bu farkındalığı oluşturmak ve diyabet hastasının zayıflamasının her zaman güzel bir durum olmadığı hususunda hastalarımızı bilgilendirmek maksatlı yazımızı okurlarımız için hazırladık. Kilo vermenin en sağlıklı yolunun yağ doku kaybı olduğunu, bunun içinde sağlıklı beslenmenin diyabet hastalığının tedavisinde en temel basamak olduğunu vurgulamak istedim.
