Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu (DEHB) olan çocuklar için bilişsel davranışçı terapi, ebeveyn eğitimi ve kombine yaklaşımlar

Kırk iki anne-çocuk ikilisi rastgele dört gruptan birine atandı: (1) ilaç (E) artı bilişsel davranışçı terapi (BDT), (2) E artı ebeveyn eğitim programı (EEP), (3) E artı hem BDT hem de EEP (birleştirilmiş) ve (4) sadece E (kontrol). Aileler müdahale döneminden önce ve sonra sosyodemografik veri formunu, Turgay DSM-IV DEHB Değerlendirme Ölçeği'ni ve Güçlü Yönler ve Zorluklar Anketi'ni (GDQ) doldurdu. Veriler Kruskal–Wallis H, Mann–Whitney U , Bonferroni düzeltmesi, Wilcoxon işaretli sıra ve Ki-kare testleri kullanılarak analiz edildi ve anlamlılık düzeyi p  < .05 olarak belirlendi .

Sonuçlar

Turgay DSM-IV DEHB Değerlendirme Ölçeği ile ölçüldüğünde, M + Bilişsel Davranışçı Terapi (BDT), M + PTP ve kombine gruplarda dikkat eksikliği, hiperaktivite ve dürtüsellikte önemli azalmalar gözlendi. SDQ'ya göre, her üç grupta da SDQ etki puanlarında önemli düşüşler görüldü ve bu da işlevsel sonuçlarda iyileşme olduğunu gösteriyor. Buna karşılık, kontrol grubunda SDQ etki puanlarında belirgin bir artışa rağmen yalnızca dikkat eksikliğinde iyileşme görüldü ve bu da genel işlevselliğin kötüleştiğini gösteriyor.

Çözüm

Ek bilişsel davranışçı terapi, ebeveyn eğitimi ve bunların kombinasyonu, temel DEHB semptomlarını azaltmada ve çocukların işlevselliğini iyileştirmede tek başına ilaç tedavisinden daha etkiliydi. Bu bulgular, özellikle davranışsal desteğin önemli olduğu okul ve aile ortamlarında, psikososyal müdahalelerin rutin DEHB tedavisine entegre edilmesini desteklemektedir. Ancak, örneklem büyüklüğünün küçük olması genelleştirilebilirliği sınırlamaktadır ve bu sonuçları doğrulamak ve kanıta dayalı politika ve uygulamaları yönlendirmek için daha geniş örneklemli, uzun süreli takipli ve plasebo kontrollü tasarımlı daha fazla araştırmaya ihtiyaç vardır.