Çocukluk çağında başlayan tırnak yeme davranışı bir uyum ve davranış bozukluğu olarak kabul edilir. Kız çocuklarında erkek çocuklarına oranla daha fazla görülmektedir. Tırnak yiyen çocuklarda parmak emme, ağza farklı materyaller sokma, diş gıcırdatma gibi davranışlar da görülebilir. Genellikle hissedilen ruhsal gerginliği azaltmaya yönelik bir davranıştır.
Tırnak Yeme Davranışının Olası Nedenleri
Bu davranışın altında genellikle ruhsal sorunlar yatmaktadır. Anne-babanın boşanması, ebeveyn kaybı, ilgi ve sevgi eksikliği, yeni bir kardeşin dünyaya gelmesi, kardeş kıskançlığı gibi durumlar tırnak yeme davranışını beraberinde getirebilir. Yine erken çocukluk döneminde ani bir şekilde sütten kesilen çocuklarda da parmak emme davranışı gözlemlenebilir, ilerleyen yıllarda ise parmak emmeyi tırnak yeme seyredebilmektedir.
Ayrıca çocuklar çevrelerinde benimsedikleri kişilerin davranışlarıyla özdeşim kurarlar. Eğer anne, baba ya da sevilen bir oyun arkadaşı tırnak yiyorsa onu taklit edebilirler.
Ebeveyn kavgaları, anne ve babanın yargılayıcı tutumları, kardeşler arasında kıyaslanma ile kaygı ve stres durumları da bu davranışı tetikleyebilir. Okul çağında ise sınav kaygısı, akran zorbalığı, dışlanma gibi durumlar tırnak yeme davranışına neden olabilir.
Neler Yapılmalı?
Her tırnak yeme davranışı alışkanlığa dönüşmez. Önemli olan ailenin bu durum karşısında gösterdiği bilinçli tutumlardır. Öncelikle çocuğu etkileyen stres faktörleri gözden geçirilmeli ve gerekli düzenlemeler yapılmalıdır. Eğer gerginliğe yol açan faktörler ortadan kalkarsa bu davranışın bir alışkanlığa dönüşmeden son bulması sağlanabilir. Ayrıca tırnak yedikten sonra çocuğu utandırmak, yargılamak ya da cezalandırmak gibi davranışlardan uzak durulmalıdır.
Bu davranış genellikle gerginlik anlarında tekrar etmektedir. Ailenin böyle anları gözlemleyerek çocuğu oyun hamuru ya da kinetik kum gibi materyallere yönlendirmesi faydalı olacaktır. Gerginlik anlarında dokunma duyusu üzerinden yaşanan rahatlama bu davranışın söndürülmesinde etkili olabilir.
Ayrıca tırnak yiyen birçok çocukta özgüven eksikliği de görülmektedir. Özgüven gelişiminde ise çocukların aileleri tarafından takdir edilmeleri ve koşulsuz şekilde sevildiklerini hissetmeleri oldukça önemlidir.
