Çocukluk, insan hayatının temelini oluşturan belki de en önemli evresidir. Nasıl ki bir inşaatın temeli sağlam değilse üzerine çıkılacak katların da sağlam olmasını beklemiyorsak; çocukluk dönemi de birey için kritik öneme sahiptir. Gelişim doğası gereği sıralıdır ve her gelişim evresi kendinden sonra gelen evreyi etkilemektedir. Bilişsel, dil, sosyal- duygusal, psiko- motor, özbakım gibi becerilerimizin geliştiği, yaşamamızı sağlıkla sürdürebilmemiz için gerekli donanımın büyük bir kısmını aldığımız evremizdir çocukluk.
18 yaşını doldurmamış her birey kanunen çocuktur ve insan haklarını da kapsayan özel haklara sahiptir. Bu haklar devletler tarafından 1989 yılında kabul edilen “Çocuk Haklarına Dair Sözleşme” de detaylı olarak sıralanmıştır. Çocuk haklarını çocukken öğrenmemiz ve bu haklar doğrultusunda korunmamız çok önemlidir. Çünkü çocukluk döneminde haklarımızın korunması bizim sağlıklı bir yetişkin olmamız için temel koşuldur. Araştırmalar gösteriyor ki; çocukluk dönemindeki gelişimsel evrelerimizi sağlıklı tamamlayamadığımızda travmalarımız ya da bazı eksikliklerimiz bir sonraki yaşamsal evremize taşınıp işlevselliğimize olumsuz etki ediyor. Bu da ruhsal açıdan sağlıklı bir çocukluk geçirmenin önemini bize bir kez daha hatırlatıyor.
Çocuk hakları, yetişkinler ve devletler tarafından ne kadar sağlam bir şekilde ve çocukların yüksek yararı gözetilerek korunursa o kadar sağlıklı nesiller yeşertmiş olacağız. Her çocuğun güvene, gülmeye, sevgiye, saygıya, birey olarak kendini ifade etmeye, korunmaya, haklarını öğrenmeye ihtiyacı olduğunu ve çocukların gelecekteki yetişkinler olacağını unutmadan yaşadığımız bir dünya dileğiyle.
