6 Yaş Psikolojisi
Hocam merhaba, 6 yaşında kızım çok hayat dolu bir çocuktu, fakat kardeşi olmasını ( 4 yaşında abla oldu) kabullenemedi bir türlü. Kardeşini seviyor fakat sık sık 'keşke kardeşim olmasaydı' dediği oluyor veya 'onun hakkında kötü şeyler geliyor hep aklıma' diyor. Aslında çok yumuşak huylu bir çocuk, asla karşındaki canlıya zarar vermez ama yine de kardeşine zarar verir mi diye korkuyorum bazen. Son zamanlarda aklımda hep kötü şeyler var anne diyor , sürekli içimden sana salak diyorum diyor ve bana aşırı düşkün olduğu için bu kez yaptığım çok yanlış değip ağlamaya başlıyor. (bu konuda onu hiç suçlamadık, normal olduğunu guzel şeyler düşünmeye çalışmasını soyledik ). Ne yapmalıyım hocam, akışına mı bırakmalıyız yoksa tıbbi destek mi almalıyız ?
Merhabalar. Kardeşin varlığı onun için tam anlamlandıramasa da bir tehdit oluşturmuş olabilir. Bu nedenle farkında olmadan ona da size de bir öfke duyuyor ama o öfkeden de suçluluk duyuyor. Aslında belli ki ilginizin farkında ama içsel durduramadığı bir kaygısı da var. Tabi böyle durumlarda sizin ta ki büyük kızınıza hamilelğinize kadar giden bir sorgulama yapmak gerekiyor, nasıl doğduğu nasıl nir bebek olduğu vs vs. Yani kardeşi olmasa da bir zamandan kalan kaygısının olması muhtemel. Kardeşiyle alakalı biraz daha fazla sorumluluk vermeniz işe yarayabilir, mamasını o yedirmesi, giydirmeye ya da banyosunda yardımı gibi ama bir süreç sonra işe yarar. Eğer zaman ayırmada problem varsa büyük kızınızla mutlaka birebir zaman ayırmaya çalışın. Yarım saat bir saat de olsa rutin her gün anne kız saati yapın o saatte onun istediği şeyler yapın, eğlendiği vs ya da dışarı çıkın. Her gün rutin zaman ayırmak önemli. Bir gün 15dk bir gün 1 saat olmasın her gün net bir saat ve her gün rutini olsun. Bu 1 - 1,5 aylık süreçte devam ettirin, eğer artan problem veya değişmeyen bir şeyler olursa oyun terapisi almasında fayda olabilir. İyi günler dilerim
