Merhaba, iyi bir üniv.de Ar.Gör.üm,çok iyi bir ailem var, çok da iyi ve sevecen bir sevgilim..Ve OKB yim.Sizden cuma günü için randevu da aldım Şafak Hanım.Okb mi söylerken bile utanıyorum, etrafına zarar verme korkusu.Anneme babama, sevdiklerime.Nolcak bilmiyorum. 8 yıldır ara ara gelen düşünceler bunlar.Ama geçiyor ve gidiyor bir süre sonra.Her defasında da hiç düzelemeyecekmişim gibi geliyor. Depresyon da cabası..Mailde de yazdım size. Sizce düelecek miyim?Buna inanmak istiyorum.Sağolun..
Elbette!