Merhaba Çiğdem Hanım, oğlum 46 aylık 2 ay sonra 4 yaşını dolduruyor, ben çalışmıyorum ancak eğitim alması için yuvaya gönderiyorum. Alışma dönemindeyiz ve tahmin ettiğiniz gibi ağlıyor okula giderken. Ben kendim bırakıp alıyorum, uykudan sonra akşam 4 gibi alıyorum. Ancak 1 hafta iyi gittikten sonra ağlamaya başladı. Size şunu sormak istiyorum: Ben çalışmıyorum evdeyim buna rağmen tam gün olsun istedim bir düzene alışması, eğitim alması için, sizce benim durumumda tam gün bırakmak mantıksız mı? Öğleden sonra uyuyor sadece.. Ya da bir süre yarım gün devam edip sonra mı bıraksam, böyle davranmak hatalı mı olur sizce? Teşekkürler
Öncelikle hep anaokullarında çalışmış bir uzman olarak yaş bakımından kesinlikle erken davranmadığınızı gönül rahatlığıyla söyleyebilirim. 3 yaş çocuğun bilimsel olarak eğitim alabilme yaşıdır. 3 yaş ve altına haftanın belirli gün ve saatlerinde (genellikle 3 yarım gün) ya da 5 yarım gün devam edebileceği oyun gruplarını öneriyoruz. Bu da okulu tanıması ve alışması için. Fakat sizin çocuğunuz 4 yaşında. Birçok şeyi rahatlıkla algılayıp öğrenebileceği, kişisel sorumluluklarını alıp kendi başına hareket edebileceği bir yaşta. Demek istediğim tam gün olarak bir okul öncesi kurumuna gitmesinde bir sakınca yok, hatta gitmesi de gerekir. Alışma sürecine gelince...Çocuk daha önce kendisine nasıl davranıldığını bildiği, güvendiği, tanıdığı bir ortamdayken şimdi kendi başna birşeyler yapmak ve yeterince güven duymadığı kişilerle birlikte hareket etmek zorunda olduğu bir ortama girmiştir. Biz yetişkinler olarak bile yeni bir ortama girdiğimizde bu bocalamayı yaşarız ki, çocuk kaygı duymakta çok haklıdır. Aslında sağlıklı olan çocuğun en başta tepki vermesi, okula gitmeyi reddetmesidir. Fakat ilk haftalarda renkli görünen sadece oyun ve eğlenceden ibaret olan okul ortamında çocuk kurallarla ve akademik zorluklarla karşılaşmaya başladığı an okul korkusu beklenmedik bir şekilde kendini göstermeye başlar. Bu durumda anne babanın kafasında "acaba bir sorun mu var?" sorusu belirmeye başlar. Çocuk okula gitmemek için türlü bahaneler sunmaya başlayınca anne baba da birden bire ortaya çıkan bu durum karşısında çocuğa inanmak zorunda kalır. Oysa durum öyle değildir. Sadece gerçekler anlaşılmıştır. Bazı çocuklarda bu durum sadece 1 haftayı alabilir, bazılarında ise aylarca sürebilir. İDaha önce anaokuluna gitmiş çocuklarda bile her sene başında bunları yaşarken, ilk kez gidecek bir çocukta yaşamamız çok olası bir durumdur. Sizin yapmanız gereken kararlı ve tutarlı bir tavır sergilemenizdir. Okula gitme zamanlarında yani kaygının en yüksek olduğu anlarda değil, çocuğun sakin ve mutlu olduğu zamanlarda okul hakkında konuşup kaygısının hafiflemesi için yardımcı olun. Okula neden gitmesi gerektiğini bütün aile bireyleri olarak tek bir ağızdan anlatın ve net olun. Bu duruma ne kadar üzülseniz de asla belli etmeyin, kararsızlk yaşamayın, yaşasanıız da çocuğa belli etmeyin. Sizi kullanmasına izin vermeyin.Hoşuna gidecek şeyler sunarak teşvik etmeye çalışın ancak dozajı iyi ayarlayın, durumu çıkar ilişkisine dönüştürmeyin. Ve en önemlisi bunun bir süreç olduğunu unutmayın ve sabırlı olun. Daha detaylı bilgi almak isterseniz "Çocuğunuz Okula Gitmek İstemiyorsa..." adlıı makalemi okuyabilirsiniz. Sevgiler...