KIZIMIZIN ZOR BAŞLAYAN ERGENLİĞİ
Çiğdem Hocam Merhaba, 14 Yaşında bir kızım var. Yaklaşık 3-4 yıldır süre gelen, gün geçtikçe ilerleyen ve ilerledikçe anne babasını zora sokan sorunları var. Ben sorunları size başlıklar altında yazmaya çalışacağım. Biz kızımın anne babası ile 7 yıl önce ayrıldık. Ayrılığımızı gücümüzün yettiğince kızımıza hissettirmemek adına çoğu zaman kendimizden büyük fedakarlıklar yaparak hissettirmemeye çalıştık. Annesinde kalıyor ama benim evimde de odası var. İstediği zaman istediği evde istediği kadar kalıyor. ikimizle de fazla fazla zaman geçirebiliyor. Annesinin yanında olması gereken zaman ise annesi, Babasının yanında olması gereken bir zaman ise babası, ikimizin yanında olmasını gerektiren bir zaman ise ikimiz birden yanında oluyoruz. 1-Kızımız çok içine kapanık 2-Arkadaş çevresinde kendini kabullendirebilmek adına yalanlar söylüyor. 3-Ergenliğe girdiğinden bu yana da sürekli erkekler ile telefonda sohbetler ediyor. Farklı farklı erkekler ile görüşüyor. -Görüştüğü kişiler yaşıtları. -Bu konuda psikoloğa da götürdük ama fayda olmadı. -Ağır olmayacak küçük cezalar verdik. Sevdiği şeyleri yaptırmadık vs. gibi -Bilişim araçlarını aldık elinden ama şimdi okullar da açıldı arkadaşlarının telefonlarından görüşmelere devam ediyor. Biz bu konuda anne baba olarak ne yapacağımızı şaşırmış durumdayız artık. Bu konuda bize izlememiz gereken bir yol gösterebilirseniz gerçekten çok ama çok mutlu oluruz. şimdiden teşekkürler
Merhaba, Anne baba ayrılığı her çocuk için zor ve kabul edilmesi zaman alan bir durumdur. Boşanmada çocuğu etkileyen şey boşanmanın kendisi değil, sürecin nasıl yönetildiğidir. Eğer çocuğa gerekli açıklamalar yapılıp, düzeninde, rutinlerinde devamlılık sağlanabilirse uyum süreci kolaylaşır. Anladığım kadarıyla anne baba olarak bu süreci iyi yönetmişsiniz. Fakat anlattıklarınıza göre çocuğunuz içinde bulunduğu süreçten dolayı duygusal bir boşluk yaşıyor ve kendince bunu telafi etmeye çalışıyor. Bu süreçte bir uzman desteğiyle ilerlemesi faydalı olur. Terapi sürecinin bir ilişki kurma süreci olduğunu unutmamak gerekir. Bazen frekanslar uyuşmadığında terapi olumlu sonuç vermeyebilir. Dolayısıyla farklı bir uzmanla devam etmenizi öneririm. Ayrıca çocuğunuza onu anladığınızı göstermeniz ve yasaklayıcı tutumlardan uzak durmanız gerekir. İlgi ve sevginizi her zaman göstermeli, yollarınız olsa hala anne-babası olduğunuzu hissettirmelisiniz. Bu süreçte en çok ihtiyacı olan şey güven duymak. Aranızdaki güven ve iletişimi güçlendirin.Sevgiler
Merhaba Hocam, İşinizin arasında cevap verdiğiniz için teşekkür ederim. Elimizden geldiğinin en fazlası şekliyle ona güven veriyoruz tabi ki, Her anında fazlasıyla yanında oluyorum. işim kendime ait olduğu için. Okul girişinden çıkışına, gittiği spor, gezme vs. her anında yanında da oluyorum keza annesi de çalışmıyor oda rahatlıkla yanında olabiliyor. 40 yaşında biriyim ve hayatımda elimin kolumun hiç bu kadar bağlı olduğunu hatırlamıyorum. Kaç kez karşıma aldım konuştum. yaptığı yanlışların ona nasıl zararlar getireceğini ve bazı yanlışların onun hayatında büyük sıkıntılara sorunlara yol açacağını anlattım. Televizyonlardaki haberlerden bahsettim . Bize yalan söyleyerek birşeyler yaparsa Allah korusun bir gün onunda başına bu tarz kötü olayların gelebileceğini anlattım. Ben herşeyi gücüm yettiğince anlatıyorum anlatmaya çalışıyorum fakat beni dinlediğini bile düşünmüyorum. Daha 14 yaşında ve insan ilerleyen günlerden korkuyor doğal olarak. Cevabınız için tekrar teşekkürler, iyi günler
Anlattıklarınıza göre anne baba olarak çocuğunuza karşı ilginiz ve hassasiyetiniz ortada. Fakat bazen sınırlarla, bazen de çocuğun duygu durumuyla ilgili düzenlenmesi gereken şeyler olabilir. O yüzden bir uzmana danışıp, birlikte bir süreç izlemeniz doğru olur. Sevgiler
