7 yaşındaki oğlum

Merhabalar, öncelikle çocuğunuzla ilgili yaşadığınız ya da yaşayacağınız her problemi bir hastalık ya da ciddi bir sorunmuş gibi değerlendirmemenizi ve başkalarının yaşadığı durumlarla bağdaştırmamanızı öneriyorum. Her çocuğun bir birey olduğunu ve kendine özgü bir karakterinin olduğunu unutmamak gerekiyor. Çocuğunuzun agresif tavırlarının 5-6 haftadır olduğundan bahsetmişsiniz. Demekki bu her zaman gereçerli bir şey değil. 5-6 hafta öncesinde hayatında ne gibi değişiklikler oldu? onu etkileyen bir olay yaşadı mı? onu bu şekilde davranmaya iten sebepler ne olabilir? Sizin tavır ve davranışlarınızda, aile ya da iş yaşamınızda sizi etkileyen şeyler oldu mu? Öenek vermek gerekirse, işlerin yoğunluğu nedeniyle daha az vakit ayırma, ayrılık yaşama, taşınma, başka bir ortamda kalma, anne-baba geçimsizliği vs. bu gibi durumların öncelikli olarak değerlendirilmesi gerekir. Eğer bu söylediklerime bir cevap bulup yaşadığınız durumla ilişkilendirebiliyorsanız önce bu durumların düzeltilmesini sağlayın. Duygu-durum bozukluğu demek bu yaştaki bir çocuk için çok ciddi bir teşhis olur ki bu kadar doğal nedenle etiketlemek çok anlamsız. Lütfen inanmayın. Bu bir geçiş dönemi olabilir, kendini ispatlama çabası olabilir. Dikkat çekme isteği olabilir. Bazen olumsuz da olsa dikkati kendi üzerinde tutabiliyor olmak çocuk için değerlidir. Okula adaptasyon sürecinin bir parçası olabilir. Okul, kendisi için çok eğlenceli renkli bir ortam olsa da anne-babadan ayrılığın bir sebebidir. Bu nedenle çocuk içten içe öfke duyabilir. Ayrı kalınan saatlerin acısını anne-babadan çıkarmak isteyebilir. Sizin yapmanız gereken en doğru şey bu süreci bir bütün halinde gözlemlemek ve her ayrıntıyı düşünerek değerlendirmektir. Öfke anlarında onunla konuşmaya çalışmayın ve onunla bu şekilde davrandığı için konuşmayacağınızı, ancak sakinleşince onu dinleyebileceğinizi söyleyin.Yanından uzaklaşın, ilgilenmeyin. Sakinleştiğinde yeniden iletişim kurun. Önce onu anladığını gösterin. Duygularını yansıtın. "evet, seni anlıyorum, gerçekten çok kızgınsın"... gibi. Daha sonra neden istediğini yapamayacağınızı sakinlikle anlatın. Ve son olarak mutlaka ikinci bir seçenek sunun. İstediği ama yapamayacağı şeyi hoşuna gidebilecek başka bir alternatifle değiştirin. Hatta birden fazla seçeneğiniz varsa mutlaka onun tercih etmesini sağlayın. Böylece hem çatışma çözümlenmiş olacak hem de kendisi tercih yaptığı için duygusal anlamda rahatlamış ve tatmin olmuş olacaktır. Dikkat eksikliği konusuna gelince, bu sadece derslerde şımardığı için asla söylenemeycek bir durumdur. Bu teşhisin konulabilmesi için birçok özellik gerekir ki bunu da uzman kişilerin söylemesi gerekir. ancak kişisel fikrim bu da çocuğun doğasına özgü bir özellik olduğu yönünde. Yani her çocuk biraz şımarabilir, bu bir sorun değildir. Önemli olan çocuğun derse konsantre olabilmesi için gerekli desteğin sağlanmasıdır. Çocuğa daha fazla sorumluluk verilerek kendini daha değerli ve önemli hissetmesi sağlanabilir, dikkatini canlı tutmak için sık sık ona soru sorulabilir, böylece derse katılımı sağlanabilir. Sınıf öğretmeni ve okul rehber öğretmeniyle görüşerek ortak bir yol belirleyebilirsiniz. Sevgiler...