14.11.2013
BU TARİH BENİM İÇİN BİR DÖNÜM NOKTASI...
O GÜN SABAH 10.30'DA BENDEN İSTENİLEN FİLMİ FAKSLAMIŞTIM ANKARA'YA. VE ÖYLE GÜÇSÜZ KALMIŞTIM Kİ FİLM ÇEKTİRDİĞİM HASTAHANENİN BAHÇESİNDE BİRDEN YERE YIĞILIVERMİŞTİM; ELLERİM KANAMIŞTI. KALKIP EVE DÖNMÜŞTÜM. AYNI GÜNÜN AKŞAMINDA, AKŞAM NAMAZINI KILMIŞ, DUA FASLINDAYKEN TELEFONUM ÇALMIŞTI UZUN UZUN; DUAMI BİTİRMEDEN BAKMAMIŞTIM TELEFONA. BİTİNCE TELEFONU ELİME ALIP BAKTIĞIMDA ANKARA YÜKSEK İHTİSAS EAH ORGAN NAKLİ KOORDİNATÖRÜ YEŞİM ASLAN'IN NUMARASI VARDI EKRANDA. ONU GERİ ARADIĞIMDA KARŞIMDAKİ SES BENİM SESİMİ KESMİŞTİ; BANA KALP BULDUKLARINI, HEMEN ORAYA GİTMEM GEREKTİĞİNİ SÖYLÜYORDU...
NE DİYECEĞİMİ, NE HİSSEDECEĞİMİ BİLEMEMİŞTİM O AN. ARKADAŞLARIMA SESLENMEK İSTEDİĞİMDE İSE İÇİMDEKİ O SEVİNÇ ÇIĞLIKLARINA RAĞMEN SESİM HİÇ ÇIKMAMIŞTI. VE GERÇEKTEN ŞABAN'IN DEDİĞİ GİBİ: ''A YIPINCA OLMAMIŞTI'' .
MUTFAKTAKİ ARKADAŞLARIMIN YANINA GİDİNCE DE SADECE GÖZYAŞLARIM OLMUŞTU MUTLULUĞUMU İFADE EDEN. SARILMIŞ, AĞLAMIŞ AMA KONUŞAMAMIŞTIM BİR SÜRE. ARADAN AZ BİR ZAMAN GEÇİNCE DÜZELİVERMİŞTİM. ONLARA ANLATINCA ONLAR BENDEN ÇOK SEVİNMİŞTİ SANKİ; BENİ ÇOK SEVİYORLARDI, BEN DE ONLARI...
BABAMI ARAMAK GELDİ AKLIMA, ONU ARAYIP ANLATTIM; İNANMADI, ÇOK ÜMİTLENİP SONRA HAYAL KIRIKLIĞINA UĞRAMA, O KALP SANA OLMAYA DA BİLİR DEMİŞ VE BULUNDUĞU YERDEN BANA YETİŞMEYE ÇALIŞMIŞTI.
CENNET YÜZLÜ ARKADAŞIM, CENNET CANAN İLE GİTMİŞTİK ANKARA'YA. YOLDA AKLIMA GELEN HEMEN HERKESİ ARAYIP DUA İSTEMİŞTİM. PERŞEMBE AKŞAMI VE KANDİLDİ. O GÜN HERKES HERKESE HABER SALMIŞTI BENİM İÇİN. ÇOK KİŞİ DUA ETMİŞTİ. ALLAH HEPSİNDEN RAZI OLSUN.
ANKARA'DA ÇOK SEVDİĞİM BAŞKA BİR ARKADAŞIM KARŞILAMIŞTI BİZİ, BERABER GİTMİŞTİK HASTAHANEYE. ORADA OP.DR. ÜMİT KERVAN GELİP BENİMLE OLACAĞIM AMELİYAT İLE İLGİLİ KONUŞMA YAPMIŞTI. OLUMLU-OLUMSUZ NE VARSA SÖYLEMİŞTİ,BENSE BENDEN 2 YIL ÖNCE KALP NAKLİ OLAN BABAMI AKLIMA GETİREREK ''BABAMI O EN KÖTÜ HALLERDEN BU HALLERE GETİREN RABBİM NEDEN BANA DA GÜZEL Bİ HAYAT VERMESİN Kİ?'' DİYE DÜŞÜNÜP BANA UZATILAN EVRAKLARI TEREDDÜT ETMEDEN İMZALAMIŞTIM. İÇİMDE EN UFAK BİR ŞÜPHE YOKTU, OLUMSUZ TEK BİR ŞEY DÜŞÜNMEDİM. SONRA AMELİYAT ÖNCESİ HAZIRLIKLAR BAŞLADI, BABAM YETİŞTİ ÇOK ŞÜKÜR, AMELİYAT ODASINA BENİ O GÖTÜRDÜ. GÜLEREK VEDALAŞMIŞTIM BABAM VE ARKADAŞLARIMLA. BİR DE BABAMI RAHATLATMAK İÇİN OLSA GEREK, '' BABA KORKMA, GÜZEL GEÇECEK'' DEMİŞTİM. ÖYLE DE OLDU.
AMELİYAT ÖNCESİ SON DAKİKALARDA DURUP BİR AN ''RABBİM, EĞER BENİ YANINA ALACAKSAN GÜNAHLARIMI AFFET DE KARŞINA TEMİZ BİR ŞEKİLDE ÇIKAYIM.'' DEMİŞTİM SADECE.
15 KASIM'IN İLK SAATLERİNDE BAŞLAMIŞTI AMELİYATIM, ERTESİ GÜNÜN 03.00-03.30'UNDA KENDİME GELDİĞİMDE O DEV AMELİYATI ATLATTIĞIMI ÖĞRENİNCE ÖYLE RAHATLAMIŞTIM Kİ...
İŞTE O GÜN BENİM İÇİN YEPYENİ BİR HAYAT BAŞLAMIŞTI.
BU YENİ HAYATIMI ÖNCE ALLAH'A VE BU MİNİK KALBİMİN SAHİBİNE, SONRA AMELİYATIMI VE SONRASINDA TEDAVİMİ YAPAN DOKTORLARIMA, BAŞHEKİMİME, HEMŞİRELERİME VE HATTA O HASTAHANEDE ÇALIŞAN PERSONELLERE BORÇLUYUM.
HEPSİNE BURDAN SONSUZ TEŞEKKÜRLERİMİ SUNUYORUM. HER ZAMAN DUALARIMDA BULUNDURMAYA ÇALIŞIYORUM. ALLAH HEPSİNDEN RAZI OLSUN.
BU YENİ KALPLE YENİDEN GELDİM BEN DÜNYAYA:
DOĞUM GÜNÜM KUTLU VE MUSMUTLU OLSUN :)
Görüşü Şikayet Et
