Küçük bir organ olan gözde bile aklımıza gelebilecek her türlü dokudan kaynaklanan onlarca çeşit kanser olabiliyor..Göz hastalıklarının oküler onkoloji birimi, göz kapaklarından, çevresindeki kaslardan, gözyaşı sisteminden tutun da gözün renkli kısmı iris ve geriye doğru bütün göz içi yapılarıyla hatta orbita kemik boşluğuna ait kanserler ile ilgileniyor.

Belirtiler:
Görünen yerlerde olanlar zaten dikkat çektiği için kişiler bunu belirterek gelebiliyorlar, ancak yine de göz kapaklarında basit bir yara kabuğu gibi durabilen cilt kanserlerini, ya da göz küresine baskı yaparak öne veya yana ittiren oluşumları çok ilerleyip de çift görme yapmadıkça önemsemeyenler de olabiliyor. Siyah olması gereken gözbebeğindeki beyazlık, şaşılık, göz küresinde büyüme, şişlik, iltihap gibi belirtilerin altından kanser çıkabiliyor. 3 yaş altındaki 20 bin çocuktan birinde göz içinden kaynaklanan retinoblastom tümörünü erkenden yakalamak için göz muayenesinin 1-2 yaşlarında yapılması gerekiyor. Bu yaşlardaki muayene aynı zamanda göz tembelliğine yol açan kırma kusurlarının da erken teşhisi için çok önemli.
Gözün kendi kanserleri dışında ileri yaşlarda meme, akciğer, prostat, deri, mide-barsak ve böbrek kanserlerinden de göze yayılmalar olabilmektedir.

Tedavi Yöntemleri ve Korunma:
Kanserin yeri ve türüne göre uygun olgularda patolojik inceleme sonrası çeşitli tedaviler uygulanabiliyor;Cerrahi, ışın, radyoaktif plak, dondurma, LASER, kemoterapi ve termoterapi gibi tedavi seçenekleriyle başarı şansı yıllar önceye göre artmış olsa bile erken teşhis tartışmasız;daima çok önemli. Göz kapağı kanserleri ile irisin de içinde bulunduğu uveadaki benlerden veya kendiliğinden oluşan malign melanom gibi tehlikeli bir kanser riski,güneş gözlükleri ile ya da UV korumalı,numaralı, şeffaf gözlük camları ile azaltılabilir;Genetik geçişli kanser türlerinde de akraba evliliklerinin riski ile çocuk sayısı arttıkça riskin daha da artabileceğini de bilmek gerekiyor.

Sağlıklı günler dileğiyle...

Op.Dr.Ahmet UMAY
Bristol University
Ophtalmology Section/UK

Kaynak : Doç Dr O.Murat Uyar