Zaman zaman çiftlerde tüp bebek tedavisi sonrası gebelik oluşmadığı veya oluşup düşükle sonlandığı görülmektedir Tüp bebek tedavisinde kaliteli embriyo elde edilerek rahime transfer edilmesine rağmen her zaman gebelik elde edilemez.
Bu durum; embriyonun rahime yapışmadan önce gelişiminin duraklaması, embriyoya ait genetik kusurlar, endometrium-rahim içi zarına ait sorunlar veya immünolojik-bağışıklıkla ilgili faktörler gibi birçok nedenle olabilir.
Embriyonun rahime transfer edilmesinden sonra, embriyo çeşitli büyüme faktörleri ve proteinler salgılarken, aynı anda da rahim içi zarına tutunma ve yapışma süreci yaşanmaktadır. Bu sürecin sağlıklı ilerlemesi gebelikle sonuçlanır. Endometrium-rahim içi zarının embriyonun tutunma olasılığını arttıracak bazı moleküller ve büyüme faktörlerinden yoksun olması veya bu maddelerin dengesiz salınımı, endometriyumun fonksiyonunu bozacak sorunların olması (yapışıklık, şekil bozukluğu, enfeksiyon vb.) embriyo kalitesinin çok iyi olmasına rağmen, gebeliğin oluşmamasına neden olabilmektedir.
Bilim dünyası bu gibi durumların çözümü için yıllardır uğraş vermektedir. On yıllık bir geçmişi olmasına son zamanlarda tekrar gündeme gelen gebelik aşısı iyi embriyo/embriyolar verilmesine rağmen gebelikle sonuçlanmayan uygulamalar için endometriyal ortamın iyileştirilerek implantasyonun artırılabileceği düşüncesiyle yola çıkılan bir uygulamadır
Gebelik aşısı tedavisinde;
Öncelikle endometrium-rahim içi zarında bir anormallik olup olmadığını yapılan incelemelerle saptanır. Daha sonra OPU (yumurta toplama) gününde hastadan alınan kandan monosit denilen beyaz kan hücreleri ayrıştırılıp, özel kültür ortamlarında çoğaltılır. Bu çoğalma süreci ve istenen maddelerin üretimi için kültür ortamlarına özel hormon ve moleküller eklenir. Alınan yumurtaların spermle mikroenjeksiyon yapılarak döllenip embriyo elde edildiği süreç ile, monositlerce embryonun rahime tutunma olasılığını arttırıcı moleküllerin üretim süreci aynı anda ilerler.
Yaklaşık 48 saat süren bu olaylar zinciri sonrası karar verilen embriyo transfer günü veya 1 gün öncesinde, elde edilen ve embryonun rahime tutunma olasılığını arttıracağı düşünülen gebelik aşısı sıvısını rahim içine verilir.
Kadının kendi kan hücreleri kullanılarak, embriyonun rahime tutunmasını sağlayacak daha iyi bir rahim içi ortamı ve bu yoldan gebelik oranları arttırılması, düşük oranlarının azaltılabileceği öngörülmekte, ileri sürülmektedir.
Gebelik aşısı 2006 yılından itibaren tıp dünyasının gündemindedir. Yapılan az sayıdaki insan ve hayvan çalışmaları özellikle 3 ve daha fazla sayıda başarısız uygulama geçiren tüp bebek hastalarında gebeliğe ulaşma oranlarını arttırabileceği ileri sürülmektedir.
Her ne kadar az sayıdaki bazı çalışmalar başarılı sonuçlar gösterse de yöntemin yaygın olarak kullanılıp hastalara umut olması için yapılacak fazla sayıda kontrollü çalışmalara ihtiyaç vardır.
