Aşırı korumacı davranışlar, çocuğun hem beceri ve deneyim kazanmasını hem de özgüven geliştirmesini engeller. Ayrıca yalnız kaldığında huzurlu, mutlu ve bağımsız bir birey olmasını engeller.
Anne ve babaların çocuklarına güvenli ortam sağlaması onları olumsuz ve travmatik olaylarda koruması önemlidir. Ancak korumaya çalışırken öğreten ve hayatı anlamalarını engelleyen deneyimlerden mahrum etmemek gerekir.
Çocuğun gelişim düzeyine uygun yapabileceklerinde dur yapma tehlikeli, kıyamam sen yapma ben yaparım, sen yapamazsın.. gibi ifadelerle bir problemi onun yerine çözmek ona şans bırakmadan yerine getirmek çocuğun gelişimini olumsuz etkileyecektir.Öz bakım becerilerinde kendi fikirlerini ifade etmeye kadar bir çok alanda kendilerini yeterli hissedemeyebilirler. Oysaki bir şeyi başarma ve sonuçlandırma ile duyulan haz bir birey olarak daha önemli katkıda bulundurur. Hayatı tatması ve geleceğe hazırlanması için deneme fırsatı vermek çocuğa yapılabilecek en büyük iyiliklerden biridir.
Bu temel yaklaşımdan sonra genel olarak dikkat edilecek şeyler nelerdir?
Çocuğun kendisini değerli ve önemli hissedeceği bir iletişim kurmak içinde bulunduğu gelişim düzeyine uygun sorumluluk vermek yeni deneyimler için ortam sağlamak, deneme cesareti vermek, koruyucu olmaktan sakınarak oluşan durumla baş etmesine izin vermek oluşacak sonuçla ilgili sorumluluklarını farketmesini sağlamak
Çocuğun gelişimini bir birey olmasına saygı duymak en önemli basamaktır.
