İletişim iki kişi arasındaki mesaj alışverişidir. Alışveriş, bildiğiniz gibi iki yönlüdür ve her konuşma iletişim değildir. Örneğin; anne-babalar çocuklarına emirler verip onların bu emirler karşısındaki tepki ve davranışlarıyla ilgilenmezlerse burada bir iletişim yoktur.
Gerçek bir iletişim içinde, konuşulanları anlama ve düşünülenleri söyleme vardır.
Çocuklarla iyi bir iletişim kurabilmek, anne-babalar için önemli bir beceridir. Çocukları ile etkili bir iletişim ve pozitif bir ilişki kurabilen anne-babalar, anne-baba olmaktan daha fazla keyif alabilirler. Çocuklarını daha çok tanıma ve her yönden doğru ve uygun bir şekilde yönlendirme imkânı elde ederler. Problemleri çok daha çabuk ve en önemlisi etkili bir şekilde çözerler. Anne-babaları ile iyi ilişki içinde olan çocukların, kendilerine güven duyguları gelişir; kişiler arası ilişkilerde karşılıklı saygı duymayı öğrenirler.
Çocuklarla iyi iletişim kurmak, her zaman kolayca ulaşılabilen bir hedef değildir. Ancak doğru iletişim yollarını kullanırsak, emin olun ulaşılamayan çocuk yoktur. Öte yandan iletişimin etkili olabilmesi ortama da bağlıdır. İyi bir iletişim için anne ve babalar sakin ve huzurlu bir ortam hazırlamalıdırlar.
Etkili iletişim için yapılması gerekenler:
Çocuğunuzu göz teması kurarak dinleyin.
Çocuğunuzu dikkatli ve nazik bir şekilde dinleyin.
Çocuğunuz konuşurken sözünü kesmeyin.
Çocuğunuz konuşurken vereceğiniz cevabı hazırlamakla meşgul olmayın.
Çocuğunuz konuşmasını bitirip sizden cevap isteyene kadar, düşüncenizi söylemeyi erteleyin.
Çocuğunuzun, ihtiyacı olduğunda onun yanında olacağınızı bilmesine izin verin.
Çocuğunuz sizinle konuşmak istediğinde, işinizi bırakın, televizyonu kapatın ve dinlemeye hazır olun.
Çocuğunuz size önemli bir şey anlatmaya çalışırken telefon konuşması yapmaktan kaçının.
Başkalarının yanında çocuğunuzu eleştirmeniz ya da uyarmanız, çocuğunuzun size gücenmesine ve kızgınlık duygularına neden olabilir ve size olan güven duygusunu zedeleyebilir. Çocuğunuzla konuşurken, gerekmiyorsa başkalarını konuşmanıza katmayın ve mümkün olduğunca çocuğunuzla yalnızken konuşun.
Çocuğunuzla konuşurken fiziksel olarak onunla aynı seviyede olmaya dikkat edin, tepesinden bakmak yerine eğilin ve göz hizasında iken onunla konuşun.
Eğer, çocuğunuza kızgınsanız, onunla konuşmak için sakinleşmeyi bekleyin. Aksi halde objektif olamayabilirsiniz.
Çok yorgun olduğunuz zamanlarda çocuğunuzu aktif bir şekilde dinlemeniz zorlaşacaktır. Bu nedenle çocuğunuzla konuşmak için yorgun olmadığınız zamanları seçmeye özen gösterin.
“Neden öyle olduğunu ya da neden öyle davrandığını” sormak yerine “Ne olduğunu” sorun. “Yavrum ne oldu da, kardeşine vurdun?”
“Ben sözümü bitirdikten sonra konuşacaksın, senin için en iyisinin ne olduğunu biliyorum, sadece söylediğimi yap” gibi cümleleri azaltmaya çalışın, bu tür konuşma biçimi açık iletişimi engeller. Yani çocuğunuz size yaşadıklarını, düşüncelerini, sorunlarını anlatmaktan vazgeçebilir. Sizin dışınızdaki kişilerle paylaşmak ister ve bu kişilerin her zaman iyi ve güvenilir kişiler olacağını kimse bilemez.
Hakaret içiren, dalga geçer gibi ya da aşağılayıcı sözcükler kullanmayın.
Konunun çözümü için, çocuğunuzun adım adım bazı tedbirler planlamasına yardım ve öncülük edin.
Yaptıklarıyla ya da yapmadıklarıyla onu yargılamayın. Hatalarının üzerine, uygun bir dille konuşun. Durumun tekrarlanmasını istemediğinizi ve bunun nedenlerini onun anlayabileceği şekilde anlatın.
Çocuğunuza, onu olduğu gibi kabul ettiğinizi gösterin.
Çocuğunuzun sizinle iletişim kurma çabasını destekleyerek açık iletişimin sürdürülmesine yardımcı olun.
Farkında iseniz; yukarıda sıralanan maddeleri tüm yakınlarımızla iletişimimizde göz önünde bulundurmamız gerekir. Eğer bunu yaparsak, sorunlarımızı çok daha etkili bir şekilde çözeriz. Bu maddeleri ailece bir toplantı yaparak değerlendirebilirsiniz. Tüm aile fertlerinin bu iletişim kurallarına uyması konusunda kararlar alabilirsiniz. Kararlı ve tutarlı olursanız kazanırsınız…
Kolaylıklar dilerim…
Güzide TÜRKYILMAZ
Uzman Psikolojik Danışman
