0-6 yaş çocuklarının hemen hemen yarısında bir dönem muhakkak görülen tırnak yeme davranışı, bazen sadece yetişkinlerin model alınmasından kaynaklanabileceği gibi, temelde yatan kaygı ve gerginlikten de kaynaklanabilir. Stresli anlarla başa çıkmakta güçlük çeken çocuklar, yaradılışsal olarak kaygı geliştirmeye daha yatkın olan çocuklar, psikiyatrik kökenli bir özel durumu olan çocuklar ve erkek çocuklar çoğunlukla tırnak yiyen çocuklardır. Bu yaşlarda tırnak yiyen çocukların yaklaşık yüzde otuzu, bu davranış bozukluğunu ergenlik ve hatta yetişkinlik dönemine aktarabilmektedir.
Tırnak yemenin bir kısmı kendi kendine geçebileceği gibi, bir kısmı yetişkinliğe dahi aktarılabildiğinden, temeldeki sorunun ne olduğu iyi araştırılmalıdır. Model alınarak öğrenilen tırnak yeme davranışı alınabilecek br kaç önlem ile kendiliğinden yok olacaktır. Çocuğun el meşguliyetini arttırma, acı oje kullanma, görmezden gelme iyi yöntemlerden, ikaz etme, eline vurma, tehdit etme ise kötü yöntemlerdendir. Eğer yaşanılan olaylardan, stresten, ailesel faktörlerden kolay etkilenen bir çocuk tırnaklarını yiyorsa, en doğru tedavi şekli psikolojik destek vermek, temeldeki kaygı ve güven meselesini çözüme kavuşturmaktır.
