Son yıllarda çocukların ekrana bakma sürelerinin arttığı gözlemlenmiştir. Genel bir araştırmaya göre 2-5 yaş haftada ortalama 32 saat, 6-11 yaş 28 saat televizyon izlemektedir. Televizyonun 0-2 yaş çocuklarda beyin gelişimini olumsuz etkilediği bilinmektedir. Televizyona odaklanan çocuk hızlı ve akıcı görüntülerden etkilenmekte ve zihinde kalıcı şemalar oluşabilmesi güçleşmektedir. Bu dönem çocuğunun daha durağan ve sakin zihinsel işlevlere ihtiyacı vardır. Televizyon hızlı geçişleri ve soyut yapısıyla yetişkin algısına uygundur ; tv izleyen bebek gördüklerini anlamlandıramaz ve kopuk ve kesik dikkat aralıkları geliştirir; dikkatin sürekliliği bozulur. Bebek televizyondaki ses, görüntü karışıklığını ayırt etmekte zorlanır.
Bebeğin beş duyuyla hareket edebileceği alma, koklama, ses çıkartma, sallama, atma, koşma, yuvarlanma gibi faaliyetlere gereksinimi vardır. Televizyon bu faaliyetlerin önüne geçmekte ve ket vurmaktadır. Fransa’da yapılan çalışmalarda 0-3 yaş arası televizyonun uygun olmadığı ; televizyonun konuşma gecikmesine neden olduğu ve oyun süresini kısalttığı söylenmektedir. Gerçekten de uzun süreler televizyonun karşısında olan çocuk karşılıklı iletişime geçemediği, sosyalleşemediği için konuşmasında gecikmelere rastlanmaktadır. Agulama, heceleme, cümle kurma fonksiyonlarında gecikme ve yetersizlikler görülmektedir. Bunun dışında oyun oynarken izlemese dahi televizyon açıksa çocuğun oyuna konsantrasyonu bozulmakta , oyun engellenmektedir.
Bebek doğduğunda ilk sosyal iletişim kurduğu kişi annedir. Annenin çocuğa gülümsemesi, dokunuşu, sesi bebekte temel güven duygusunu oluşturur. Bebek için anne ile geçirilen bu zaman çok kıymetlidir. Annenin ya da çocuğa bakan ebeveynin televizyon ,bilgisayara olan fazladan ilgisi de çocuk ile ilişkideki temel bağlanma süreçlerine ket vurmaktadır.
0-3 yaş arasında çocuk ile paylaşılan zaman onu dış dünyada karşılaşacağı olaylara hazırlamakta, duygusal ve sosyal gelişimine katkısı olmaktadır. Yaratıcı oyunlar, kitaplar, spor, sanat aktiviteleri çocuğun zihinsel, bedensel, sosyal gelişimine katkıda bulunmaktadır.
Bunun dışında fazla televizyon izlemeye maruz kalmış çocukta korku ve kaygıların artması, uyku düzeninin bozulması, agresyonda artış görülebilmektedir.
Bu sebeple çocuk ile geçirilen zamanın arttırılması, çocuğun bireysel aktivitelerinin desteklenmesi, 0-3 yaştan sonra televizyon süresinin denetim altında, kısıtlı tutulması gerekmektedir.
