“Kimim ben?” sorusuna cevap aramaya ergenlik yıllarında başlarız. Başlangıçta aileden gördüklerimiz/öğrendiklerimiz dışında hiçbir fikrimiz yoktur. Bu yıllarda arkadaşlar daha çok önem kazanır ve onları da gözlemlemeye ve dikkate almaya başlarız.
Ailenin yanında başka, arkadaşların yanında bambaşka olunabilir. Her rol, tarz denenebilir. Ne bize uygun, ne değil arayıp dururuz. Genelde bu arayış bu dönemle bitmez. Genç yetişkinlik ve yetişkinlikte de bu arayış sürer gider.
Bu dönemdeki kimlik arayışı olması gereken ve sağlıklı bir durumdur ancak nasıl olduğu önemlidir. Birçok kişi için bu dönem çok sancılı geçebiliyor. Bu da birçok durum için risk oluşturuyor. İleriki zamanlarda her türlü psikolojik zorlukla karşılaşma olasılığı, stres ve zor durumlarla başa çıkma becerisi, kendini sevme, bağımlılık geliştirme olasılığı (madde ve alkol dışında internet, ya da işkoliklik gibi birçok konu da bağımlı kişilik oluşumu ile alakalıdır.) bu dönemin nasıl geçtiği ile yüksek oranda ilişkilidir.
Bu dönemde alınan psikolojik destek, bu dönemi en sağlıklı şekilde geçirmeyi, yetişkinliğe en az hasar ve en yüksek donanımla geçebilmeyi sağlar.
Psikoterapi, sadece ergene odaklanmaz. Aile ile ilişkilerini ve anne-baba olarak bu dönemde nasıl davranılması gerektiğini de içerir. Bu dönemde çatışma çıkması, nasıl davranacağınızı şaşırmak neredeyse kaçınılmazdır. Terapi hepinize yol gösterir ve aranızdaki bağları güçlendirir. Bu sebeplerle, eğer bu dönemde zorluk yaşadığınızı düşünüyorsanız bu konuda çalışan bir uzmandan destek alın.
Sevgiyle,
Klinik Psikolog Mine Hasırcı
