ERGEN, sözcüğü batı literatüründeki ,adolescent ,sözcüğünün karşılığı olarak kullanlmıştır.Latincede büyümek ,olgunlaşmak anlamında kullanılmaktadır.Ergenlik dönemi ,biyolojik,psikolojik,zihinsel,ve sosyal açıdan bir gelişme ve olgunlaşmanın yer aldığı ,çocukluktan erişkinliğe geçiş dönemidir. Hangi toplumda olursa olsun ergen,çağına özgü olan duygu,düşünce,tutum,davranış ve eylem içindedir.

Bu çağın temel özellikleri;duygusal çoşku ve taşkınlık,çabuk kurulan ve bozulan ilişkiler,kolay etkilenme,toplum içinde sivrilme,ilgi çekme,rol sahibi olma çabası biçiminde özetlenebilir. Yüzyılımızın başına kadar ergenlik çağı davranışlarının sadece bio,fizyolojik değişmelere bağlandığını görmekteyiz.Son yıllarda Antropoloji,Sosyoloji,Psikoloji alanlarında yapılan araştırmalar ve her üç alanın çalışmalarının sentezi,bu evrede eğitimin özellikle etkili olabileceğini ,ergenin gelişiminin yaşadığı kültürle geniş ölçüde etkilendiğini açıklamaktadır.

COLE,ergenlik döneminin önde gelen konu ve sorunlarını şöyle sıralar :

a) Duygusal olgunluk

b) Karşı cinse olan ilgilerin artması

c) Genel sosyal olgunluk

D) Bağımsızlık isteği

E) Zihni olgunluk

F) Ekonomik özgürlüğün başlaması

G) Yetişkinler gibi boş zaman değerlendirme arzusu

Oldukça uzun ve dengeli bir davranış döneminden sonra çocuk, aniden dengesiz ve düzensiz bir evre olan 'ERGENLİK ' dönemi nin eşiğinde kendini bulur.Ergenlik dönemi çekiçi bir yaş dönemi olmadığı gibi, gelişmekte olan çocuk için de yaşanması oldukça güç bir devredir. Stanley Hall, bu dönemi,fırtına, gerginlik evresi olarak tanımlıyor.Ona göre, bu evredeki genç, duygusal,dengesiz, önseziden yoksun bir bireydir. 12,15 yaş dolayları genellikle olumsuz bir dönemdir.Karşıtlık ,dengesizlik,olgularıyla nitelendirilen bu evreden sonra, gelen 16, 21 yaş dönemi olumluluk dönemi olarak adlandırılır..