Genellikle dil gelişiminde tüm çocuklar belli bir sıra izlerler. Ancak bireysel farklılıklardan ötürü bazı çocuklar bu süreci tamamlamada yaşıtlarından geri kalabilirler. Bazen dil gelişimindeki gecikme, işitme engeli, otizm, zeka geriliği, serebral palsy gibi pek çok nedenden kaynaklanabilir. Çocuk, dil edinim sürecinde belli becerilerini gerçekleştirmesi gereken dönemlerde gerçekleştirmemişse mutlaka bir uzmandan yardım alınmalıdır.
Dil ve konuşma becerileri gecikmiş olan çocukların öncelikle bir "odyolojik" muayeneden geçirilmeleri en doğrusudur. Bazen anne babalar çocuklarındaki orta derecedeki işitme kayıplarını fark edemezler. Eğer dil gelişiminin yanı sıra, oturma, emekleme, yürüme gibi becerilerinde de gecikme varsa, sık sık dengesini kaybedip düşüyorsa, göz teması kurmuyor ve dokunulmaya tepki gösteriyorsa bir "çocuk nöroloğu" ile görüşülmelidir. İşitme ve nörolojik muayenesinde çocukta herhangi bir problem belirlenmemişse, konuşması hakkında endişe duyulan çocuklar mutlaka bir "uzman dil ve konuşma terapisti" tarafından değerlendirilmelidir. "Büyüdükçe düzelir", "Babası da geç konuşmuştu", "Yuvaya/okula başlayınca düzelir" gibi genellemelerle hareket edilmemelidir.
Konuşma terapisti çocuğun alıcı ve ifade edici dil becerilerini değerlendirir ve ne yapılması gerektiği konusunda aileyi bilinçlendirir, ya aile destek programı uygulanır ya da çocuk ile terapiye başlanır. Erken teşhis ve müdahale çok önemlidir.
