1,5 - 3 yaş çocuğun özerk olmaya çalıştığı yaştır. Çocuk belki bu nedenle bu dönemde özerkliği elde etmek için inatçıdır. Bu yaşın en önemli özelliği; tuvalet eğitimi ve inatçılık dönemlerinin bu yaşta oluşudur. Kendi işini kendi çişini kendi yapmak isteyen çocuklara bu fırsatlar verilmelidir. Bazı anne ve babalar çocuk yemeğini döker diye, kaşığı çocuğun elinden alarak kendi yedirmeye çalışır. Çişini yapmak isteyen çocuğu klozete bırakmaz, kendi kucağında tutar ve kucağında tutmakla da yetinmez; çocuğun çıkarması gereken ıkınma seslerini bile çıkartır. Bu tür anneler çocuğun özerkliğini engeller; çocuğun işini, çişini, yemesini v.s. kendi üstlenir hatta ıkınmalarla çocuğun bağırsaklarının çalışmasını dahi çocuğun elinden almak isterler. İleride kendi işini yapamayan çocuklara o ana baba; "bunlar neden bu kadar beceriksiz oldular anlayamadım" diyerek; geçmişte kendi sergiledikleri tutum ve davranışların yanlış olduğunu bile bilmediklerini göstermektedirler.
Bırakın alsın, atsın, kendi işini ve kendi çişini yapsın. Fakat bu eylemleri yaparken yeni öğreneceği için elbette yanlışlar yapacak, dökecek, kirletecektir. Bu yanlışlardan dolayı çocuğun suçlanması ve azarlanması, çocuğun kendinden kuşkulanmasına; "ben yapamam" şeklinde olumsuz bir benlik kavramı geliştirmesine yol açmaktadır. Ayrıca bu şekilde büyüyen insanların bir diğer özelliklerinin de, yanlış yapma haklarının olmadığı şeklinde veya "yanlışlarını affedememe şeklinde bir mükemmeliyetçiliklerinin" olmasıdır. "Mükemmeliyetçi kişiler", genellikle çocukluğunda özerkliği engellenmiş kimselerdir.Çocuklarımızın özerkliğini onlardan almayalım. Yaşam başarılarını çalmış oluruz. Eminim ki her anne ve baba çocuklarının yaşamlarında mutlu, özgüvenli, başarılı olmasını ister. Ne kadar erken farkında olursak ve yaşamımızda uygularsak geleceğe özgüvenli bir birey armağan etmiş oluruz.Zaman ve emek verip okuduğunuz için teşekkür ederim.
