Bebeklerde dışkılama sayısı değişkenlik gösterir. Bazı bebekler 8-10 kez kadar dışkılama yapabilir. Bazıları ise 2-3 günde bir dışkılama yapar. Doğal beslenen bebeklerde genellikle yumuşak kıvamlı bir dışkı oluşur; dışkının bir kısmının formu oluşmuştur; rengi sarıdır. Dışkılama sayısının artması ve şekilsiz sıvı şeklinde olması ishal lehine yorumlanmalıdır. Kabızlık durumlarında bebeğin dışkılama sayısı azalır ve kıvamı daha sert bir dışkı gözlenir.
Bebekler, yaklaşık 2 yaşlarına geldiğinde tuvalet ve dışkısı tutabilecek hale gelirler. Bu durum dışkılama ve işeme kaslarının gelişimi ile mümkündür. Bu yaşlarda dil gelişiminin de hızlı bir şekilde olmasıyla çocuklar söylenenleri daha iyi anlarlar. Tuvalet eğitimi 2 yaşından itibaren verilebilinir. Tuvalet eğitimi sırasında anneler cezalandırıcı, tehdit edici, azarlayıcı ve aşırı kontrol edici olmamalıdırlar. Uygunsuz şekilde çocuklar çişini ya da dışkısı kaçırdıklarında anne yüz ifadesiyle ses tonuyla ve tüm davranışlarıyla çocuğa karşı nötr kalabilmelidir. Bunun sağlanamadığı durumlarda, anne babayı cezalandırmak için, ilgi çekmek için veya bir iletişim tarzı olarak çocuk uygunsuz bir şekilde tuvaletini yapabilir.
Bazen çocuğun dışkısını veya idrarını tutamamasının altında tıbbi nedenler vardır. Çocuğun idrarını veya dışkısı tutamadığı durumlarda veya bu alışkanlıkların gelişmiş olduğu halde tekrar kaybedilmesi durumlarında, bir çocuk ergen psikiyatrisine başvurulmalıdır. Bazen, böyle durumların altında bir enfeksiyon, epilepsi nöbetleri, hormonal bozukluklar (ör. diabetus insipitus, diabetus mellitus, hiperkalsemi hipokalemi), Hirsuprung hastalığı gibi tıbbi durumlar yatar.
Dışkılama alanında sorun yaşayan çocukların ve ergenlerin mutlaka bir çocuk ergen psikiyatristi tarafından değerlendirilmesi gerekir.
