ÖZGÜVEN VE ÇOCUK

Özgüven; tüm insanlar için önemli bir duygusal gerekliliktir. Kendimize biçtiğimiz bir öz değerimiz vardır. Yani özgüvenimiz bir anlamda kendimizi ne kadar değerli bulduğumuzun, ne kadar değer verdiğimizin göstergesidir.

Bizi diğer canlılardan ayıran önemli etken kendimizin farkında olmamızdır. Özgüven değişen, durağan bir durum ya da duygu hali değildir. Farklı zaman, durum ve ortamlara farklı güven yada güvensizlik duygularına sahip olabiliriz. Kimi insanlar yaşantılarının her alanında kendine güvenirken; fiziksel olarak kendilerine güvenmezler. Ama çoğumuz her anlamda kendimize güvenmek isteriz.

Toplumda birçok insan özgüveni yüksek olarak kendini yansıtır aslında mış gibi yaparlar.

Özgüven gelişimi özellikle çocukluk döneminin ilk yıllarında(3-4) yaş, anne baba tutumları, yetiştirme biçimi, bireyin kendisi hakkındaki duygularının oluşumunda ve özgüven derecesinde son derece önemlidir. Daha sonra arkadaş ve sosyal çevreden aldığı tepkiler de çok önemli bir rol oynar. Çocuklar çevresinden aldığı tepkiler doğrultusunda kendine ilişkin olumlu ya da olumsuz bir benlik algısı edinir.

Ebeveynler aşırı korumacı tavırlarıyla çocuklarını korudukları zaman iyilik yaptıklarını düşünürler. Çocuğu aşırı ilgi ve sevgiye boğan, her şeyi yapan anne babalar aslında özgüveni gelişmemiş çocuklar yetiştirirler. Çocuğunu kıyaslayan ebeveynlerde özgüveni zayıf çocuklar yetiştirir.

Çocuklarda zayıf özgüven göstergeleri sosyal ve akademik zorluk yaşarlar. Bu durum okulda ve yaşamın diğer alanlarına kendini gösterir. Çocuk ya aşırı kontrol kullanarak duygusal anlamda aşırı kırılgan ve hassas yeni deneyimlere kapalı ve çekingen bir kişilik geliştirir. Asi, otoriteyle çatışan bir tutum sergilerler.

ÖNERİLER

Evde güven ortamı oluşturun.

Model olun

Çocuğunuzun kapasitesinin farkında olun.

Çocuğunuzu eleştirmeyin ona sorumluluk verin ve takdir edin.