Toplumumuzda kültürel öğretinin eksikliklerinden birisi "kendine saygı" kavramının yokluğu ya da yeterince belirgin olmayışıdır. Bunun aksine toplumumuzda diğer kişilere ve kurumlara saygı hep önde gelir. Zaten çocukluğumuzda bize dikte ettirilen şu söz bunu vurgulamaktadır; "büyükler sever, küçükler sayar". Evet, büyükler bizi sever diye büyüdük, ama nedense saygı yerine "sayma"yı öğrendik ve buna zorlandık.
Kendine saygı kişinin kendi sınırlarını koruması, kendi sınırlarına sahip çıkması, kendi alanındaki değerleri koruma hakkını kullanabilmesidir. Yani saygının hep dışarıya değil, kendimize de duyulması gerekiyor. Karnımız açken başkalarını doyurmanın erdemlilik ve iyimserlik olarak vurgulandığı toplumumuzda, kendi karnımız aç olduğunda yakınlarımızın ve insanlarımızın bizi görmemesi ne kadar tezat değil mi?
Kendine saygı güzel bir kavram, ama bunu eyleme döndürmediğimizde bir işe yaramıyor. Benim kendime saygım "diğerlerinin" sınırında biter diyebilirim, Eyleme döndürülen "kendime saygım" kişiye kendine değer verme, kendini sevme, kendiyle barışık olma, kendine güven sağlarken; çevremizdekilerin gözünde de bizi değerli, saygın, güvenilen bir kişi yapar.
Saygının büyüğü küçüğü olmaz, saygı kişinin kendisiyle başlar ve çevresiyle devam eder. Saygı sadece insanlar arasında değil doğaya ve kültürel değerlere de olur. Ancak kendine saygısı olmayan bir insanın başkasına saygısı da olmaz ya da bir değeri olmaz herhalde.
Eğitim sistemimiz ve aile terbiyesinde kendine saygı yönünden belirgin ve sistemli bir öğreti programı ne yazık ki yoktur. Bizler belki de iyi bir evlat, iyi bir ana-baba, iyi bir arkadaş, iyi bir komşu, iyi bir vatandaş vb olmayı "iyi" öğreniyoruz, ama "iyi bir ben" olmayı pek öğrenmiyor ya da bilmiyoruz.
Ruhsal bozuklukların temelinde kişinin kendine güvensizliği ve yaşadığı çevreye uyumsuzluğu önemli rol oynamaktadır. Kendine güven ise kişinin kendini beğenmesi, değer vermesi ve kendine saygısıyla kazanılabilir. Toplum ruh sağlığı ve toplum barışında da kişinin kendine saygısı oldukça önemlidir. Bir hayal edelim, "Kendine saygısı olan bireylerden oluşan toplum........", ne güzel olurdu, ülkemize barış, hoşgörü, sosyal barış, insan haklarının yaşanması vs hep güzel gelişmeler getirecektir.
Bence "kendine saygı" yı öğrenin ve kendinize uygulayın....... , kendinizde hissettiğiniz güzel gelişmeleri yaşayınız.
Sağlıcakla kalınız.
