Çocuk sahibi olmak hemen hemen her kadının iç güdülerinden gelen bir istektir. Ancak hamilelik süreci hem fiziksel hem de ruhsal açıdan kadını aynı zamanda eşini zorlamaktadır.Çünkü gebeliğin yarattığı psikolojik faktörlere bakarsak oldukça ambivalan bir duygulanım görmekteyim yani zıt duygulanımlar. Bir taraftan anne olmanın heyecanı, olumlu bir beklenti, bir kutsallık hissi yaşanırken bir taraftan beğenilmeme duygusu, değersizlik hisleri, hormonların da değişiklik göstermesi ile bir çökkünlük durumu yaşanabilir.
Bu durumda özellikle eşin rolünün önemi büyüktür özellikle kadınına yönelik ilgisini göstermekten kaçınmamalı, daha korumacı olmalı ancak bunlar olurken daha önce ki makelelerde de belirttiğimiz üzere cinsellikten kaçınılmamalıdır.
Aşırı kalabalık, geniş aile veya bu dönemde gelen ve iyi niyetlide olsa fikir vermeye çalışan bir çok insandan dolayı gebe olan kadın sıkıntı yaşayabilir. Gebe kadının yanında kısa ziyaretler dışında yanında az, öz ama derdini rahatlıkla anlatabileceği eşi veya olmuyorsa anne, baba kardeş gibi kişilerin olması daha anlamlıdır.
Gebelikte çok fazla gerekmedikçe “psikiyatrik tedavi” ön görülmemektedir çünkü uygulanabilecek bir farmakolojik tedavi de anne karnında ki bebeğe ve sonrasında anne sütünden bebeğe geçme ihtimali vardır. Psikoterapi ile fayda görebilecek hastalar mümkün mertebe psikoterapi almalılardır ancak daha ağır bir tablo varsa bunun kararını fayda zarar analizi yaparak ilgili uzman hekimin vermesi gerekmektedir.
Özellikle gebelikte danışanlara psikoterapinin yanında gevşeme ve nefes egzersizleri uygulamanın oldukça faydası vardır. Duyguların ifade edilmesi ve sonrasında bunu fizyolojik olarakta desteklemek oldukça anlamlıdır.
Gebelikte illa ki depresif bir dönem yaşanacak değildir ancak doğumdan sonra da yaşanabilecek olan “Postpartum Depresyon” yani “Doğum Sonrası Depresyon” dönemlerin de de aynı hassasiyeti sürdürmek gerekmektedir.
