İnsanın temel duygularından biride sevgi duygusudur. Sevginin olmadığı bir dünya hayali kurulsa, dünya nasıl bir yer olurdu acaba? Düşüncesi bile ürkütücü. İnsan olmanın temel özelliği kalbimizin olması ve o kalpte birçok duyguyu yaşamaya çalışmamız. Sevgi ihtiyacımız daha dünyaya gelmeden önce başlar, bir ömür sevmeye ve sevilmeye devam ederiz. Çocukluk döneminde önce anne-babamız, kardeşlerimiz, yakınlarımız ve çevremizle sevme ve sevilme duygusunu yaşarız. Sevgi dağarcığımız her geçen büyür. Ergenlik döneminde birini o kadar severiz ki kalbimizin tümünü kaplar. O kadar büyüktür ki bu sevgi başka bir şey düşünemeyiz. Bazen de sadece severiz. Sevgiye karşılık bulamayız. Bu sevgiyi sadece biz yaşadığımızı ve sevgiyi nasıl yöneteceğimizi bilemeyiz. Sevgiye karşılık bulunmuşsa coşku dolu süreç yaşanır. Bu sevgiyi yönetmekte zorlanan genç için fırtınalı bir dönemi başlar. Genç ilişkiyi yönetmekte zorlanır yardım arayışındadır. Aile bireyleri arasında sevgi dolu bir iletişim ve destek varsa bu dönemin geçişi daha kolay olur. Yaşanılan duyguyu paylaşmak kalbin tümünü kaplayan alevin acısını azaltabilir. Bunun adı ‘ilk aşktır.’ Burada yaşanılan aşk hikâyesi bundan sonra yaşanılacak tüm aşk hikâyelerini etkileyebilir. Psikolog olarak gencin hayatında bu ilk aşkın ne kadar önemli bir geçiş olduğunu ifade etmeye çalışırız. Âşık gencin aşk acısını tatlıya dönüşünde rehberlik etmek çok önemlidir.