Soyut Amaç: İdiyopatik granülomatöz mastit (İGM) nadir görülen, tekrarlayan, benign inflamatuar bir meme hastalığıdır. Çelişkili etiyoloji ve ayırıcı tanı nedeniyle, çeşitli tedavi rejimlerinin yüksek nüks üzerindeki etkisi tartışmalıdır. Bu nedenle, hastaya özel tedavi sonrası nüks için risk faktörlerini belirleme konusundaki klinik deneyimimizi bildirmeyi amaçladık. Yöntemler: Bu çalışmada, sosyodemografik özellikler, üreme öyküsü, klinik prezentasyon, tanı zamanı ve radyolojik incelemeler, tedavi yönetimi ve sonuçlara göre İGM tanısı alan 122 hasta değerlendirildi. Hastalar küratif tedavi ayarlarına göre üç gruba ayrıldı: tek başına medikal tedavi, tek başına cerrahi ve kombine tedavi. Bulgular: Tek başına medikal tedavi, tek başına cerrahi tedavi ve kombine tedavi alan hastaların oranları sırasıyla %23, 15.6 ve %62.4 idi. Düşük vitamin B12 düzeyleri, eşlik eden romatolojik hastalık, şikayet-fistül, şikayet sayısı ≥3, eritema nodozum varlığı, çok merkezlilik ve tedavi şekli hastalığın tekrarlaması üzerinde anlamlı etkiye sahipti (p < 0.05). B12 vitamini düzeyi düşük olan hastalarda IGM rekürrensi üzerindeki etki 2,8 kat, romatolojik hastalığı olanlarda 4,5 kat, fistülü olanlarda 3,3 kat, ≥3 şikayet ile başvuranlarda 2,4 kat, hastalarda 2 kat daha fazlaydı. çok merkezlilik, eritema nodozum varlığında 2,3 kat, tek başına medikal tedavi alan hastalarda 4,5 kat daha fazladır. Sonuç: Düşük riskli hasta profilini tanımlamak monoterapi yöntemlerini seçerken bir alternatif olabilir. Nüks riski yüksek olan IGM hastaları için, nüksetmeleri önlemede artan bir tedavi sistemi etkili olabilir.