FİMOZİS: Sünnet derisinin (prepisyum) glanüler sulkusun(penis baş kısmının) arkasına çekilememesi durumuna fimozis denilir. Tanı fizik muayene ile konulmaktadır. 1 yaşına kadar fizyolojik fimozis erkek çocukların %50’sinde görülmektedir. Fimozis tedavisinde en sık önerilen tedavi yöntemi ise sünnettir.
PARAFİMOZİS: Parafimozis, sünnet derisinin genişliği ve glans(penis baş kısmının) arasındaki çapın uyumsuz olduğu durumlarda prepisyumun glanüler sulkusun arkasına çekilip glansı sıkıştırması sonucu oluşan durum olarak tanımlanmaktadır. Sünnet derisinin penisin baş kısmının gerisinde sıkışması durumudur. Tedavi, acil cerrahi gerektiren bir durum olup spesifik bir medikal tedavisi bulunmamaktadır. Cerrahi işlemle beraber analjezik verilebilir.
HİPOSPADİAS: Hipospadias erkek dış genitalin en sık rastlanan gelişimsel bozukluklarından biridir ve yaklaşık 250 yeni doğanda 1 görülmektedir. İdrar kanalı penisin alt kısmına açılmaktadır. Hipospadias vakalarında doğum anında tanı konulması ve buna göre ailenin bilgilendirilmesi önemlidir. Hipospadiasın tedavisi cerrahi olarak hipospadiasın onarımıdır. Cerrahi için en uygun dönem 6 ila 18 ay arası olarak bildirilmektedir.
İNMEMİŞ TESTİS: İnmemiş testis (Kriptorşidizm) erkek çocuklarda en sık görülen konjenital anomalidir. Kriptorşidizm terimi Yunanca kryptos (gizli) ve orchis kelimelerinden köken alır ve ‘gizli testis’ olarak çevirilebilir. İnmemiş testis gününde doğan yeni doğanlarda %3’e varan sıklıkta bildirilse de ilk bir yıl içinde gelişen spontan inmelere bağlı olarak oran 1 yaşındaki çocuklar için %1’dir. Doğum sonrasında ilk 3 ayda spontan inme oranı %75’tir. Retraktil(utangaç) testis skrotumda bulunan, kremasterik kasların kasılmasıyla inguinal kanala(yukarı doğru) doğru kaçan ve kolaylıkla yeninden skrotuma(torbaya) indirilebilen ve burada kendiliğinden belirli bir süre kalan testisleri tanımlar. Bu aslında normal olarak değerlendirilen bir varyasyondur. İnmemiş testisin kesin tedavisi 6-12 ay arasında yapılmalıdır. Geç kalınması durumunda kısırlık ve kansere yol açabilir.
VEZİKOÜRETERAL REFLÜ: Vezikoüreteral Reflü (VUR) idrarın idrar torbasından böbrek sistemine geri akımıdır ve doğal olmayan bir durumdur. Vezikoüreteral reflünün çocukların % 1-2’sinde görüldüğü, üriner enfeksiyon geçiren çocukların ise % 21-57’sinde saptandığı bilinmektedir. İdrar yolu enfeksiyonu geçiren çocuklarda ilk olarak düşünülmelidir. Yenidoğan döneminde erkek çocuklarda daha sık görülen VUR, daha sonraki yıllarda kız çocuklarda 4-6 kat fazla görülmektedir. Tanı için idrar analizi ve kültürü, ultrasonografik inceleme, voiding (işeme) sistoüretrografi (VCUG) yapılmalıdır. Vezikoüreteral reflünün cerrahi tedavisinde başarısı en yüksek yaklaşım açık cerrahi yöntemleridir ama açık cerrahi öncesi endoskopik(kapalı) tedaviler önce denenmelidir.
ÜRETEROPELVİK BİLEŞKE (UPB) DARLIĞI: Çocukta görülen hidronefrozun (böbrek şişliğinin) en sık nedenidir. Doğumu takiben ilk USG 48 saat geçtikten sonra yapılmalıdır. Primer UPB darlığı üst üreter anomalileri, renal malrotasyon, üretral kinkler ve alt polü çaprazlayan renal damarın dıştan basısına bağlı olabilir. UPB obstrüksiyonu şüphesi olan yenidoğanda radyolojik inceleme böbrek ve mesaneye yönelik USG ile başlar. Tanıyı bir nükleer tıp yöntemi olan DTPA veya MAG3 ile konulmaktadır. Tedavide takip, açık cerrahi ve laparoskopik cerrahi uygulanmaktadır. Cerrahi için belli bir yaş sınırı yoktur.
HİDROSEL: Hidrosel, tunika vajinalisin parietal ve viseral yaprakları arasında normalden fazla sıvı bulunmasıdır. Hidrosel, miadında doğan bebeklerde % 1-3 oranında görülürken prematür doğanlarda 3 kat fazla görülür. Primeri çocuklarda, sekonderi erişkin erkeklerde görülmektedir. Yumurtalığın şişlik nedenlerinden biridir. Tanısı fizik muayene ve ultrason ile konulmaktadır. Tedavisi cerrahidir.
