Çiğneme, katı besinin azı dişler vasıtası ile öğütülmesi ve lokmanın yutulmaya hazır hale getirilmesi olarak tanımlanan bir fonksiyondur. Çiğneme fonksiyonu katı besinin dudaklarla kabulü ile başlar. Besin ön dişler tarafından kesilir, dilin yukarı ve yana hareketi ile azı dişler bölgesine taşınır. Bu bölgede öğütme işlemi yapılır ve bu esnada besin salya ile karıştırılır. Tükrük enzimlerinin de yardımı ile lokma haline dönüştürülen besin, dilin geri doğru hareketi ile yutak bölgesine doğru iletilir ve yutma işlemi tamamlanır.
Çiğneme fonksiyonu sonradan öğrenilen bir davranıştır. Çocuk altıncı ayda çiğneme fonksiyonu gelişmeye başlar ve dokuzuncu aya doğru hareket gelişmeye devam eder. Deneyim ile birlikte çiğneme etkinliği artar. Aileler deneyimin arttırılmasında çok önemli bir rol oynar. Çocuğun çiğneme deneyiminin artması için yumuşak ve küçük miktarlarda besinlerle başlanarak giderek besinin miktarını ve çiğnemeyi zorlaştıracak kıvamlara doğru ilerlenmelidir. Yirmidördüncü ayda çocuk normal öğünü alıyor durumda olmalıdır ve dört yaşında gelişmiş çiğneme yeteneğine ulaşmalıdır.
Çiğneme fonksiyonu bazı çocuklarda gelişim basamaklarına uygun olarak gerçekleşmez. Gelişimsel, medikal veya oral motor problemleri olan birçok çocuk katı besinleri öğütme ve yutmada zorluk yaşar. Bu problem kendini çocuğun ağzına verilen besini dışarı atması, besini yanakta biriktirip tutması, tam çiğnenmemiş besini yutmaya çalışması, yutma esnasında öğürme ve boğulma yaşaması, çiğnemeyi dudak ve dil arasında sıkıştırma hareketi ile yapmaya çalışması, emme şeklinde besini öğütmeye çalışması gibi durumlarla kendini gösterir. Bu yüzden çocuğun çiğneme yeteneğinin erken dönemde değerlendirilmesi ve tedavi hedeflerinin belirlenmesi çok önemlidir.
