BİR RİTİM BOZUKLUĞU: ATRİYAL FİBRİLASYON
Atriyal fibrilasyon (AF), en sık görülen uzun süreli kalp ritim bozukluğudur. Kulakçıkların normalden 5-7 kat daha fazla kasılması olarak tanımlanabilir. Görülme sıklığı yaşla birlikte artar ancak genel popülasyonda görülme sıklığı % 1.5-2 ‘ dir. Atriyal fibrilasyonu olan hastalar inme ve kalp yetersizliği gelişmesi açısından risk altındadır.
Atriyal fibrilasyonun belirtileri inme, çarpıntı, baygınlık hissi, nefes darlığı olabileceği gibi şikayeti olmayan hastalarda kalp atımındaki düzensizlik ile kendini gösterir. Kalp kapak hastalığına sahip kişiler ya da ileri yaş, hipertansiyon, diyabet, damarsal kalp hastalıklarına sahip kişiler de atriyal fibrilasyon gelişmesi açısından risk altındadır. Atriyal fibrilasyon hastalarında inme geçirme riski 5 kat fazladır.
Muayene esnasında çekilen elektrokardiyogram (EKG) ile teşhis edilebilir. Ekokardiyografi ile atriyal fibrilasyona neden olabilecek kalp kapak hastalığı tespit edilebilir. Hastanın şikayetleri doğrultusunda efor testi, holter EKG, angiografi gibi tetkiler de yapılabilir.
Atriyal fibrilasyonun tedavisi altta yatan hastalığa bağlı olarak farklılık göstermekle birlikte genel olarak inmenin önlenmesi tedavinin ana amacıdır. Bunun için doktor kontrolünde olmak kaydıyla kan sulandırıcı ilaçlar tedavide en önemli bölümü oluşturur. Kalp hızını düzenleyici ilaçlar da rutin tedavide kullanılan ilaç grubudur.
