Evet, psikoterapi odalarında daha çok asıl sorunu olanların mağdur ettikleri ile çalıştığımız su götürmez bir gerçek. Şiddete maruz kalanın terapiye şiddet uygulayan tarafından getirildiği çok olmuştur.
Bende sorun yok, sorun eşimde/çocuğumda diyen bir şiddet uygulayıcısının aslında bu yaklaşımı ile vurduğu tokadın ardından hala sözleriyle, duygusal baskı ile şiddetin devam ettiği aşikârdır. Veya mağduru oynaması: Beni sen deli ettin... Beni sen sinirlendirdin... Ben aslında böyle biri değildim... Birinin ona dur demesi gerekiyordu… gibi sözlerle şiddetin sistematik olarak mağdurun benliğini suçlayarak devam edeceğini gösterir.
Zaten “öfke” kelimesi yerine “sinir” kelimesi kullanıyor şiddeti uygulayanlar tarafından. Sinirlenmiş olma ona bir statü veriyor ve dolayısıyla sanki bir hakmış gibi…
En sevdiklerimizden dahi, iletişimimiz normal görünüyorken tüm ömür boyu maruz kaldığımız bir başka çok yaygın ve yıkıcı şiddet türü var. Pasif agresif şiddet…
Örnekleri şöyle:
Çevresi, ailesi tarafından mükemmel olan bir partnerden ayrılmak için hayatını fazla monoton hissetmeye başlayan ve başka şeyler aradığının farkına varan ancak bunu nasıl söyleyeceğini bilemeyen, odağına da incitmek istemiyorum düşüncesini koyan kişi eğer ayrılmak istediğini söylemeyip sürekli mutsuz tatminsiz davrandığında ama bir şeyden şikayetçi de olmayan bir ilişki baştan sona pasif agresif şiddet barındırıyordur. Trip atmak da vurdumduymazlık da pasif agresif şiddettir(milli tavırlarını böyle nitelendirdiğim genç kızlarımızdan da özür diliyorum bu arada).
Doğrudan sorunu konuşmak yerine, İlişkiyi sabote etmek ve böylece sorumluluk almamak da pasif agresif şiddettir.
Niçin ayrıldığını bilmiyor. Uzun süre de yeni bir başlangıca sebep olmasına engel oluyor geride kalana bırakılan yük.
Uzmanlara göre, günümüzde bu durum özellikle 20’li yaşlardaki gençler arasında son derece yaygın ve bunun da en başlıca nedeni, çağımızın teknolojisi gereği iletişim kurmanın yüz yüze dışında da bir çok yolu bulunması.
Çoğu kişi artık sadece kendisi için iyi olan şeyleri önemsiyor ve diğerlerinin düşüncelerini, duygularını pek de önemsemiyor.
Şunu kabul edelim ki çoğu kırıcı şakalar diye tanımladığımız ya da yaptığımız şakadan alınanların yaşadığı durum da aslında pasif agresif şiddet.
Dolaylı anlatımın iğneleyici, imalı sözlerle sonu çoğu zaman pasif agresif şiddete varıyor. Ya da karı koca ilişkisinde bir tarafın manipülasyonun da etkisiyle sürekli haklı çıkması da maalesef aynı noktaya gidiyor.
Pasif agresif kişiler işleri aksatma, geciktirme takım ruhunu sabote etme gibi eğilimlerinden dolayı iş ortamında da istenmeyen kişiler haline gelebiliyorlar.
Yaptıkları işten memnun olmayanlar, potansiyelleri oranında başarılı olamayanlar da bu konu da risk grubunda oluyorlar.
Çağımızın aileleri, ergen veya uzatmalı ergen çocukları tarafından aile gerçeklerine uymayan yüksek standartlar istekleri/dayatmalarıyla ve hayata atılıp sorumluluk almamalarıyla ailelerine pasif agresif şiddet maruz kalmaktadırlar. Ailelerine beni mutsuzluğum sizin yüzünüzden, iyi bir aile olmak istiyorsanız benim mutlu olacağım şeyleri biliyorsunuz, yapmıyorsunuz diyen evlat da pasif agresif şiddet uygulamaktadır. Mağdurları aramızda mutsuz ve haksız, uygulayıcıları da haklı, normal ve özgüvenli bir şekilde dolaşıyor.
